Ogródek oraz opowieść piątkowa

Witajcie! Pogoda nadal typowo jesienna,ale trzeba być wdzięcznym za deszcz. Nie było śniegu, więc niech chociaż popada.Dziś chciałabym Wam pokazać kilka zdjęć i jak to przy piątku co nieco opowiedzieć.

Zaczynają kwitnąć irysy.Bardzo lubię ten czas. Fioletowe irysy, liliowe kwitnąca kocimiętka i białe kwiaty głogu, a wszystko w różnych odcieniach zieleni.

Wczoraj wreszcie przyłapałam moją kocicę Figę na ocieranie się o kocimiętkę.Chyba nie bez powodu ta roślina się tak nazywa.A przy okazji przywiozła mi ją moja przyjaciółka Agata z dalekich Karkonoszy. Roślina świetnie zadomowiła się w moim ogródku i stała się jedną z ulubionych.

Tu wyraźnie widać jak ona się o listki kocimiętki ociera.

Muszę powiedzieć,że bardzo lubię, gdy sierść mojego kota pachnie ziołami. Kocimiętka- dlaczego? Czy to dla kotów jakiś afrodyzjak czy coś innego?

Tęcza według Starego Testamentu jest znakiem przymierza z Bogiem. Noe gdy wyszedł z Arki zobaczył- tęczę. Benedykt XVI podczas wizyty w obozie Auschwitz- Birkenau, po deszczu zobaczył- tęczę! Ale dziś chcę pisać o czymś innym.Czy dzięki drugiemu człowiekowi możemy lepiej poznać siebie?Czy drugi człowiek nas wzbogaca? Myślę,że tak. Dziś opowiem Wam o Mieczysławie( imię zmieniłam)Zawsze gdy w Domu(DPS) miał się pojawić nowy mieszkaniec najpierw przychodziły różne wieści o nim- fakty i mity, plotki i różne takie tam. Mieczysław przychodził z innego Dom i między innymi szła za nim taka legenda,że wszyscy z tamtego Domu klaszczą i podskakują z radości,ze Mieczysław ich opuszcza.Wzbudzało to jeszcze większą ciekawość- co to za człowiek do nas przyjdzie? Ciekawość jest rzeczą ludzką i jest w tym przypadku zaspokajania w różny sposób. Jest grupa osób, które towarzyszą w przeprowadzce, bo mają akurat dyżur. Inni wpadają niby przypadkiem(a pracują na innym piętrze) jeszcze inni poznają nową osobę podczas dyżuru i ta grupa stanowi najliczniejsze grono. Z wyglądu Mieczysław nie wyróżniał się jakoś szczególnie- niskiego wzrostu, dużej tuszy, niezbyt urodziwy, po 70. Jednak " wparował" do Domu niczym tajfun,a razem z nim coś nowego! Od pierwszej chwili wiedziałam,że Mieczysław to ekstrawertyk, wszędzie było go pełno, zaglądał tu i tam, żartował z błyskiem w oku, pytał o wszystko co go interesowało i miał wymagania, które trzeba było skorygować do zwyczajów panujących w naszym Domu. Ale nie było wątpliwości,że razem z nim weszło do Domu- życie! Zamieszkał w pokoju dwu osobowym, razem z K. Współlokator Mieczysława jest prawdziwym oryginałem, wymagającym ze strony opiekunek dużej cierpliwości.K. przychodził do aneksu kuchennego kiedy tam przebywałam i oznajmiał-" Proszę o sałatkę z pomidora i ogórka, do mnie do pokoju na 15.00. Dobrze?!" w sytuacji gdy trzeba to było skonsultować z kierowniczką i intendentką. Chodził za opiekunką jak cień i domagał się nie tylko nieustannej uwagi,ale wykonania różnych czynności samoobsługowych. Uwielbiał używać dzwonka przy łóżku i musiałam mu długo tłumaczyć do czego taki dzwonek służy i kiedy go się używa. Ale K. był wtedy 40 paro letnim, niepełnosprawnym mężczyzną, do którego trzeba było przemawiać jak do dziecka. I jak duże dziecko traktować. Miał pewne problemy z chodzeniem,ale ręce sprawne i zdrowe. Na nockach miałam więcej czasu, więc go uczyłam samoobsługi.Godzinami.Wszystkie tak robiłyśmy, każda na swój sposób.Zawsze były odgórne wytyczne mądre i przemyślane i po prostu się do nich dostosowywałyśmy. Bez krzyku, łagodnie i stanowczo zajmowałyśmy się K. Pokój Mieczysława i K. ma własną łazienkę, więc kiedy K. w niej znikał i czekałam aż wyjdzie, sprawdzę czy wszystko dobrze zrobił, bo w jego przypadku najmniejszy błąd to do wymiany nie tylko piżama,ale i cała pościel.Siadałam na krześle i czekałam.Za jedyną rozrywkę miałam wtedy rozmowy z Mieczysławem. A można nas było zaliczyć do kategorii: kontaktowe gaduły, więc sami rozumiecie...Prowadziliśmy nawet dyskusje polityczne reprezentując dwa odmienne stanowiska, debata na argumenty z poszanowaniem przeciwnika,żadnych nerwów i złości. W sytuacji, gdy Mieczysław "wyciągał" swoje przemyślenia na temat Domu, musiałam taktownie milczeć, po prostu aktywnie słuchać i nic więcej. Mieczysław miał opinię - upierdliwego. Nie musiałam go długo prosić,żeby dowiedzieć się co go wkurzyło. Opowiadał początkowo każdemu, kto wykazał zainteresowanie i chciał słuchać. Muszę powiedzieć,że często zgadzałam się z jego postawą. Chciał zawsze i w każdym momencie być traktowanym podmiotowo. Nie znosił i protestował,gdy ważne dla niego kwestie ktoś próbował załatwić za jego plecami, bez jego udziału. Często chodził na drugie piętro z różnymi postulatami. I jeżeli nie stało to w sprzeczności z regulaminem Domu umiał je przeforsować. Zdarzało się ,że się zagalopował i drążył o tzw " bzdet",ale kto nie popełnia błędów? Stosował strategię " zdartej płyty" Dość długo zabiegał o zamontowanie plazmy na ścianie w swoim pokoju. Potem K. często przejmował pilota, Mieczysław patrzył na niego pobłażliwie i odbierał tylko wtedy, gdy sam chciał coś obejrzeć. Należał raczej do osób, którym do życia potrzebny jest włączony telewizor w tle. Z reguły wisiał na telefonie, gadał z ludźmi z Domu, lub załatwiał sprawunki na mieście. Kupił obraz " Jezu Ufam Tobie" i tak wiercił dziurę dziekanowi, aż ten mu osobiście poświęcił.A potem chodził za gospodarczym,żeby ten mu go jak najszybciej powiesił na ścianie w pokoju. Jak mu się tabletki nie zgadzały, odmawiał przyjęcia. Następnego dnia wyjaśniał wszystko z pielęgniarką. Twierdził,że w Domu czuje się bezpiecznie,a zdecydował się świadomie i póki jest " na chodzie" chce znaleźć najlepszy dla siebie Dom. Ma słabość do Kobiet i chodziła o nim taka anegdota,że znalazł sobie zamożną kobietę. On zamożny, ona zamożna więc- pasuje. Ona twierdziła,że mieszka w domu, w którym jest dużo pokoi. Jak się okazało W Domu Opieki, ale oburzać się w przypadku Mieczysława nie było po co, sam w takim domu mieszkał.Ale go ta kobieta rozczarowała. U nas znalazł sobie - żonę, którą zabrał potem do Domu z którego wcześniej przyszedł.

Widzicie,że szydełkuję wszędzie, gdzie się da. Nawet na leśnej ambonie. Po szczebelkach próbuje wejść moja wnuczka. Nie wiem, kto wymyślił takie drabiny w pionie, trudno było po niej wejść. Powinna być pod kątem, wtedy nie byłoby tego problemu. To tyle. Dziękuję za wszystkie komentarze. Miłego weekendu Wam życzę!