Zapiekanka makaronowa i stare ponadczasowe przeboje rockowe.

Wczoraj robiłam zapiekankę makaronową.Jest prosta a dość apetyczna i uwaga, dość kaloryczna.Zapiekanka rzymska Składniki: 20 dag makaronu ( kolanka lub świderki) koncentrat pomidorowy, mała puszka krojonych pomidorów, 10 dag wędzonego boczku,2-3 plastrów szynki grubo krojonych,20 dag żołtego sera ( dałam pół mozarelii i pół edamskiego) 2 cebulki, tluszcz do formy i tarta bułka.Przyprawy: sól , pieprz , chili. Wykonanie: Gotujemy makaron w osolonej wodzie do miękkości; w tym czasie smażymy cebulę, pokrojony w kostkę boczek i pokrojoną również w kostkę szynkę, dodajemy pomidory w puszce i koncentrat pomidorowy, doprawiamy solą, pieprzem i chili.Odcedzamy makaron i mieszamy z przygotowanym farszem, dodajemy mozarellę( ja miałam torebkę tartej) Wkładamy do przygotowanego naczynia żaroodpornego, na wierzch sypiemy żółty ser i mozarellę, i zapiekamy 30 minut w temperaturze 220 stopni celcjusza.W trakcie sprawdzamy,żeby serek na wierzchu nam się zapiekł tak jak lubimy.Smacznego! Wspomniałam,że lubię ostatnio słuchać radia. Wczoraj przez dwie czy trzy godziny słuchałam starych przebojów z lat 70, 80.To były złote lata rocka.Moje nastoletnie...Moja psiapsiółka z podstawówki przepadała za Eurythmics i gadając trzy po trzy potrafiłyśmy godzinami słuchać "Here Comes The Rain Again".Moja przyjaciółka z czasów liceum( przyjaźnimy się zresztą do dziś) uwielbiała z kolei Bee Gees.W tym czasie dominowały magnetofony kasetowe, postęp nie był tak galopujący jak dziś.Kiedy mój ulubiony kuzyn kupił sobie wieżę hi fi i włączył mi "Another Day In Paradise" Phil Collinsa ,aż usiadłam z wrażenia.Ja sama lubiłam Kathe Bush, Dolly Parton, Tinę Charles i ABBĘ.Najwieksze wrażenie robiły na mnie dwa męskie głosy: Chrisa Normana i Rod Stewarda.Uważam,że to ponadczasowe głosy.Z piosenką "Sailing" Rod Stewarda wiąże się pewne zdarzenie. Latem na obozie harcerskim , na dyskotece naraziłam się pewnemu chłopakowi.Akurat leciało "Żeglując". Nastepnego dnia wieczorem przyszedł z kolesiami namierzyć mnie w namiocie.( w namiocie spało po 8 osób )świecili latarka po oczach. Na mnie zatrzymali światło na dłużej.W nocy wpadli i zrobili tzw.kocówę.Walili ręcznikami po kocach. Żadna z nas nawet nie pisnęła.To dopiero był dla nich szok! Zmyli się bardzo szybko. To tyle.Pozdrawiam wszystkich gości mojego bloga.Iza