Pałac i inne ciekawostki.

Dzień dobry w sobotni ranek! Dziękuję Wam za liczne sympatyczne komentarze, za dyskusję, za zainteresowanie tematem dworu. Witam serdecznie nową obserwatorkę z bloga Rodzina testuje. Dziś będzie znowu taki post z różnościami. A zacznę od wizyty w dworskim parku.

W minioną niedzielę późnym popołudniem postanowiłam zabrać męża na wycieczkę. Zatrzymaliśmy się w Siedlcu obok dawnego młyna, dziś już nieczynnego i nieco zrujnowanego. Ja uzbrojona w aparat ruszyłam przodem, z nadzieją,że będę mogła od frontu sfotografować pałac. Po dojściu do pierwszego rozwidlenia zobaczyłam po prawo dom,a dalej rząd budynków przyklejonych do siebie bokami, coś jak poPGRwska kolonia. Dość głośno grała tam muzyka, jakiś ruch przy pierwszym wolnostojącym domu. Skręciłam na lewo w stronę pałacu. Zobaczyłam kojec, a w nim psy, które rozszczekały się na nasz widok i oczywiście powitały w ten sposób Perra. Potem ujrzałam widok dość malowniczy- drogę prowadzącą do pałacu wysadzaną drzewami, aczkolwiek zielona sfera,ale zaniedbana. Na końcu ścieżki metalowa brama, jedno skrzydło otwarte, na drugim duża tabliczka -"Teren prywatny". Przez bramę z siatki widać było odrobinę pałacu z profilu, a przed pałacem samochód. Powiedziałam do męża- Ktoś tam jest? Stwierdził,że niekoniecznie. Fakt, otwarta brama i samochód na podjeździe może zniechęcić przypadkowych turystów bardziej niż brama zamknięta na głucho. Zresztą ledwo się pojawiliśmy psy w kojcu zaczęły ujadać i zaraz pojawił się facet z miską. Może rzeczywiście przyszedł je nakarmić,a może po prostu sprawdzić co się dzieje, dlaczego szczekają. Dobry sąsiad jest lepszy od najlepszego monitoringu. A jak jeszcze dostanie za fatygę parę groszy, to ho ho!

Ruszyliśmy z powrotem. Poszliśmy parkową ścieżką, którą już wcześniej szłam. Mąż- "Miało być tak czysto, a popatrz rozerwany worek kosza na śmieci" Rzeczywiście. Ja - Ale ścieżka czysta. M- "Na ścieżce się nie imprezuje...Myślałem,że ruszyły jakieś prace w parku i w pałacu, a tu jak było tak jest... " Spojrzałam na wszystko jego oczami i już mnie ten park tak nie zachwycał. Doszliśmy do rozwidlenia ścieżki-do którego wcześniej nie dotarłam- a tam pod drzewem sterta butelek różnej maści...no, nie, a ja tak wychwalałam to miejsce za czystość w poprzednim poście! Mąż- "Wracamy" Ja- O nie, nie muszę dojść do pałacu od strony parku i strzelić kilka fot. Mąż- "A Ty wiesz,że fotografowanie obiektu bez zgody właściciela jest niedopuszczalne?!" Ja- Oj tam, Oj tam. Nie psuj zabawy!

I znowu parę zdjęć z ukrycia,ale tak może jest ciekawiej...

Dwór zbudowany ok. 1880 r. w stylu eklektycznym, przez właściciela majątku Łukasza Boettichera, otoczony jest parkiem w stylu angielskim- mówi przewodnik po regionie.

Nie wiem, kto jest obecnie właścicielem. Dwór przechodzi z rąk do rąk,a nie widać,żeby ktoś tam cokolwiek robił.

Zmieniam temat. Własnie skończyłam gałązkę winorośli filetem. To wersja robocza, bez krochmalenia.

A oto co zobaczyłam na naszym orzechu. Co Wam to przypomina?

I zbliżenie.

Musieliśmy wyciąć fragment jałowca, a tam puste gniazdko. Tylko dlaczego ptak nie zrobił" podłogi"?

Z okna mam widok na przepiękną wierzbę płacząca sąsiadów. Bardzo lubię na nią patrzeć, szczególnie kiedy na jej tle rankiem kołują białe gołębie. Na tym zdjęciu też je widać. Siedzą sobie z boku na przewodach. A na tle drzewa uchwyciłam gołębia,ale szarego. Oj, przydałby się lepszy obiektyw...Wyobrażacie sobie jak zachowują się gałęzie tego drzewa w czasie silnego wiatru! A ostatnio wiatr był bardzo silny! Alert na telefon przyszedł 26 sierpnia w środę. To był już trzeci z kolei alert w ostatnim czasie. Na dwa pierwsze reagowałam wnosząc donice z tarasu do domu. Tymczasem powiało, pokropiło i dobrze, ale bez większego halo! Była okazja do porządków! Tymczasem na ten trzeci machnęłam ręką i niesłusznie go zlekceważyłam. Wiatr powywracał donice i narobił bałaganu...Nad ranem wypuściłam psa na dwór, szybko drapał w drzwi,żeby go wpuścić z powrotem. W łazience było otwarte okienko, nie domknęłam drzwi i co chwila łup, łup, łup drzwi poruszane wpadającym do domu wiatrem waliły o futrynę. Rada nie rada wstałam,żeby coś z tym zrobić. Furtka przy oknie sypialni też hałasowała,ale niezbyt intensywnie. Za to miałam wrażenie,że ktoś chodzi po strychu. Tam też wiatr wpadał przez uchylone okienka. Wyjść na dwór w czwartek ciężko było, bo głowę chciało urwać, a deszczowe chmury ułożyły się piętrowo i wyglądało to tak jakby lada chwila miały spaść na głowę. Obserwowałam je przez okno, jak je wiatr przegania po niebie...

Teraz czytam: kolejną książkę Elizabeth Strout oraz sprawdzam czy nadal mnie śmieszą "Boczne drogi" Chmielewskiej.

Brzoskwiń w tym roku nie ma zbyt wiele i wolno dojrzewają. Widzę,że jest sporo nowych postów do przeczytania, więc wybiorę się do Was z wizytą. Wakacje się kończą, wrzesień już wkrótce, więc jak zwykle na początku będzie trochę więcej pracy...To tyle. Pozdrawiam Was serdecznie. Miłego weekendu i dobrego tygodnia.