Mój głóg jednoszyjkowy

Witajcie, dziękuję Wam serdecznie za liczne, ciepłe komentarze pod poprzednim postem. Dziś chciałabym Wam pokazać krzew- drzewko, które u mnie w tym roku wyjątkowo obficie kwitnie.

Głóg jednoszyjkowy pochodzi z rodziny różowatych. W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Inne nazwy to:głożyna, ciernie białe, jaworek.Ten krzew lub niskie drzewo dorasta do 6-8 metrów wysokości , ma silnie zdrewniałe, cierniste gałęzie.

Kwiaty zebrane w podbaldachy. Owoce głogu są jadalne na surowo, bardziej jednak nadają się na przetwory: konfitury i nalewki.

Występuje w parkach, ogrodach i na ulicach jako roślina dekoracyjna, odporna na suszę i ciężkie warunki klimatyczne.

Lecznicze działanie głogu: rozszerza naczynia wieńcowe, zwiększa przepływ krwi do mięśnia sercowego, działa uspokajająco, pomaga w leczeniu nerwicy, nadciśnienia i bezsenności, pomaga przy zawrotach głowy i ogólnym zmęczeniu, pomaga w leczeniu dusznicy bolesnej, na zaburzenia rytmu serca i poprawę krążenia krwi w mózgu, pomaga w leczeniu starego serca, nadmiernie obciążonego.

W średniowieczu głóg jednoszyjkowy symbolizował ostrożność i nadzieję.

Domowa apteczka ziołowa. Na przekwitanie i niepokoje Według polskiego znanego zielarza Witolda Poprzęckiego przekwitanie wymaga przede wszystkim usunięcia wszystkich dolegliwości towarzyszących, nerwic wegetatywnych i naczynioruchowych, zaparcia, niedomogi wątroby, złej pracy nerek itp. Kuracja ziołowa: Kwiat głogu 1 część, kwiat rumianku 1 część, liść mięty 2 części, liść melisy 2 części, kłącze kozłka 4 części.Przygotować odwar.Jedną łyżkę zalać szklanką wrzątku. Gotować pod przykryciem nie dopuszczając do wrzenia 5-10 minut. Odstawić do wystudzenia.Pić dwa razy dziennie. Przepis znalazłam w kalendarzu- zdzieraku z roku 2004. Pozostałe informacje o głogu zaczerpnęłam z Wikipedii i witryny Sadownicy.To tyle na teraz. Życzę Wam udanego tygodnia