Dynie haftowane

Dyńki moje wyhaftowane. Kiedyś kupiłam na wyjeździe kupon morelowej kanwy. Długo leżała i czekała na swoje przeznaczenie. Wreszcie wpadłam na pomysł, żeby wyhaftować na niej dynie ( Wzór - Moje Robótki), bo one tak się do mnie śmiały z tego obrazka, że im wreszcie uległam. Pierwotne zastosowanie to serwetka- podkładka. Płócienko obdziergałam szydełkiem i dodatkowo tym samym pomarańczowym kolorem zrobiłam dookoła dwa rzędy półsłupków. Upłynęło sporo czasu od dnia, kiedy skończyłam tę serwetkę. Teraz robiąc porządki znalazłam ją i postanowiłam, że dodam kilka rzędów półsłupków w jesiennych kolorach...

Jak pomyślałam tak zrobiłam. Serwetkę muszę jeszcze raz uprać i uprasować na mokro. Dlaczego pokazuje ją ,więc teraz ?! Dlatego, że haftowałam ją już dawno i nie pamiętam jakiej firmy nici użyłam. A jeśli któryś kolor zafarbuje, to nie będzie się w ogóle nadawała do pokazania. Ryzykuję , więc i pokazuję ją w stanie w jakim teraz jest. Nie mówcie, że potrzebny mi Ginkofar. Zaraz Wam opowiem historię z Ginkofarem w tle.

Wczoraj po południu postanowiliśmy wybrać się jak zwykle do miasta na zakupy. Mąż miał parę spraw do załatwienia i ja również. Sklepy, którymi On się interesuje, kompletnie nie interesują mnie. Jakieś rurki, złączki, akcesoria hydrauliczne, kable itp. nie, nie to nuda, nuda. A zatem rozłączyliśmy się na środku rynku. On poszedł w swoją stronę, ja w swoją. Powiedziałam, że jak zrobię rundkę to znajdzie mnie u A w sklepie. Jak powiedziałam tak zrobiłam. A. była na zapleczu zajęta robotą. Zrobiła sobie 5 minut przerwy, by ze mną zamienić dwa słowa- "Mam huk roboty, jak to przed świętem zmarłych, więc przyjdź- tu pokazała mi kalendarz i wymownie puknęła w cyfrę przyszłego tygodnia. Wtedy pogadamy..." Wyszłam i usiadłam w rynku na jednej z ławek. Słoneczko przygrzewało, więc wyciągnęłam serwetkę w dynie i zaczęłam szydełkować. Myślę sobie- tu mnie mąż zobaczy z daleka.

Ale robię i robię, a jego jak nie było tak nie ma. Chowam robótkę i idę do dwóch sklepów w nadziei, że może go tam znajdę. Ale gdzie tam ?! Wracam , więc do A. Zajęta rozmową z klientami krzyczy-" Mąż był 10 minut temu." Zła rzucam na odchodnym - Mój mąż zarządził powrót do średniowiecza i ostatnio uznał, że za dużo tej techniki. Tym razem padło na telefon komórkowy. Klient w kwiaciarni parsknął ubawiony. Muszę tutaj dać pewne wyjaśnienie. Mój mąż przez całą swoją karierę zawodową był pod telefonem. Dzwonili do niego nawet w środku nocy, na urlopie. Teraz jest szczęśliwy, gdy nie musi używać tej "smyczy". Ja z kolei uważam, że telefon komórkowy to dobry wynalazek i bardzo się przydaje.

Cóż, musieliśmy się minąć, jak to czasem bywa. A zatem pomyślałam, że nie ma go to nie. Wejdę jeszcze tu i tu, a potem same nogi mnie poniosły na ulicę gdzie zwykle parkujemy. Z daleka zobaczyłam pańcia z Perrusiem. -" No widzisz, wcześniej czy później spotkamy się na parkingu.- powiedział w odpowiedzi na moje tyrady odnośnie telefonu- Przecież nie wyjadę bez ciebie z miasta." On swoje , ja swoje i doszliśmy do apteki. Weszliśmy do środka, a wymiana zdań trwała w najlepsze- Ja- Czasami muszę się naszukać tego naszego samochodu-zażartowałam. On- Wiesz co, może zamiast tego co kupujemy dla ciebie w aptece przydałoby się jeszcze coś na pamięć?! O popatrz, jest Ginkofar... " Trochę trwało zanim farmaceutka wydała wszystkie leki z recepty. A potem sięga po Ginkofar i kładzie na ladzie. Wojtek -" To, było na recepcie? " Myślę sobie- Mówiliśmy o tym, a uprzejma kobieta wyprzedziła nasze życzenie. No, i komu potrzeby ten Ginkofar ? A do farmaceutki mówię- Nie, za ten specyfik dziękujemy. Jeszcze nam -mam nadzieję- nie jest niezbędny." Zostawiłam męża przy kasie i wybiegłam na ulicę, bo nie mogłam się powstrzymać od śmiechu. Szkoda, że nie płacą nam za reklamę tego specyfiku... To tyle. Pozdrawiam Was serdecznie. Dziękuję za odwiedziny i dotychczasowe komentarze. Miłego dzionka, jasnego słonka.