Ukryte w zieleni.

Witajcie, dziś pokażę kilka ostatnio zrobionych małych serwetek. Będą też różne zdjęcia pasujące do tematu postu- Ukryte w zieleni.

Wczoraj cały dzień padało. U mnie akurat niezbyt intensywnie, ale non stop. A dziś od samego rana słońce...Serwetki wyszły do ogrodu. Liliowa w ananaski znalazła sobie miejsce na szczeblu drabiny.Patrząc w górę podziwaiała zieleń liści czereśni.( w tym roku czereśnie obrodziły, ale kiedy to było?!) A w dole trawa rozświetlona słońcem.

A może lepiej w takim ułożeniu i jeden szczbel wyżej?!

Liliowa w kształcie czterolistnej koniczyny ukryła się w...koniczynie.

Tę już kiedyś prezentowałam, ale teraz pasowała mi do liliowo- fioletowej kolekcji.

Dla fioletowego "kwiatka" wybrałam liście malin.

Gąsiennica w trawie.

Linoskoczek w Cienistej Dolinie. Ogród Botaniczny w Łodzi.

Lilia wodna w otoczeniu liści.

Labirynt w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi. Tu dopiero można się ukryć!Cztery wejścia (dotarliśmy do dwóch), obsadzony grabami.

Instalacja wiklinowa pod drzewami przy jednej z alejek Ogrodu Botanicznego w Łodzi.

Ukryłam się za tymi olbrzymimi liśćmi, tylko głowę mi widać. I tyle na dziś. Dziękuję za zaglądanie i komentarze.Pozdrawiam serdecznie.

Chusta "Afrodyta" w plenerze

Niedawno zrobiliśmy sobie wypad nad jezioro. Najbliżej nas jest Chodecz. To tylko godzina jazdy, a bardzo lubię to miejsce.

Chusta to moja pierwsza wakacyjna robótka. Nie czekając aż mi przyślą Kokonek, złapałam za szydełko i bawełnę, która od dawna czekała na swoją kolej i zaczęłam dziergać "Afrodytę". Włóczka Alize batik i Alize bella, szydełko nr 4. Poszło ponad 30 dag.

Kolory wybitnie cukierkowe, babcine.Mam już w 3/4 ukończoną tą drugą chustę z Kokonka. Jednak brakuje jakieś 10 cm.( szeroki pas na dole chusty) 800 metrów nitki to jednak za mało i muszę zamówić jeszcze jeden motek,żeby ukończyć robotę. Położyłam na stole obydwie. Mąż zachwycał się Kokonkową,że taka delikatna...Ta jest cięższa, "z grubsza ciosana" i do mnie pasuje.

Ma kształt trapezu, jest prosta, bez trójkątnego "ogona", wpadła mi w oko.

Z tą sesją zdjęciową chusty był prawdziwy cyrk. Już ja wolę fotografować rośliny, krajobrazy i wszystko dookoła...

Ostatnio zaczełam nadrabiać zaległości filmowe i postanowiłam sprawdzić co nowego na Netflixie. Na pierwszy ogień poszedł film "Late Night" z Emmą Thompson( ur. 1959). Gra w nim gospodynię popularnego talk- show. Niezły, całkiem niezły. Potem odszukałam z nią wywiad w sierpniowym "Zwierciadle" ( tekst Zuzanna O'Brien) " Obsesję młodości , tak powszechną w jej zawodzie, otwarcie nazywa infantylizmem- Od kiedy 50 to nowe 35? Co za bzdury? Dlaczego nie potrafimy dobrze czuć się we własnej skórze i umościć się w tym wieku , w którym jesteśmy?" Zgadzacie się?

Pierwsza kąpiel Perra od operacji. Staraliśmy się nie rzucać patyka daleko od brzegu, bo nasza psinka też ma swoje lata. A propos jeszcze filmów. Niedawno na którymś programie był " Rambo", rok produkcji 1982 bodajże, a ja obejrzałam go od początku do końca po raz pierwszy. I bardzo mi się podobał. Dobrze prowadzony wątek, Sylwester taki młody... Za kilka dni był " Rambo 2",ale już mniej mi się podobał. A w najbliższym czasie będzie " Rambo 3", no tego już raczej nie ździerżę. A swoją drogą kiedyś nie interesowały mnie takie filmy. Za to " Amadeusz" Formana to był hicior! Chętnie zobaczyłabym kilka filmów z tamtych lat, które tak jak "Rambo" przegapiłam.

To tyle. Dziękuję za zaglądanie, czytanie, komentowanie. Witam dwie nowe obserwatorki mojego bloga- Hanę i Sady Sanę. Pozdrawiam serdecznie i do następnego postu.

Liliowce z Ogrodu Botanicznego

Witajcie! Cieszę się,że podobała Wam się moja serwetka- Kwiat w kwiecie( to ta duża kremowo- biała) Dziękuję za Wasze komentarze, czytam je z uwagą i nawet jeśli nie odpowiadam, wiecie,że rewanżuję się odwiedzinami i komentarzami. Lato, lato, lato cieszy. Nawałnica szczęśliwie ominęla mój region, ucierpiały ponoć okolice Kutna i Krośniewic. Załatwiam pilne sprawy, ale odpoczywam również. Wczoraj wybrałam się do łódzkiego ogrodu botanicznego. Chciałam fotografować lilie wodne, a zauroczyły mnie liliowce, które właśnie kwitną. Oto kilka zdjęć z tymi kwiatami w roli głównej.

Tak jak na wiosnę tulipanami,tak teraz Ogród Botaniczny w Łodzi może pochwalić się licznymi nasadzeniami liliowców.

Już z daleka rabaty przyciągają wzrok, a im bliżej tym uwodzą swoim subtelnym prześlicznym zapachem.

Liliowiec zwany też dzienną lilią to rodzaj bylin z rodziny złotogłowatych. Obejmuje niewiele, bo 16 gatunków.( Dla porównania tulipanów jest 120 gatunków)Liliowce pochodzą z Azji Wschodniej.

Liliowce są wyjątkowo odporne na nieprzyjające warunki glebowe i klimatyczne. Mogą rosnąć prawie na każdej glebie, w słońcu i półcieniu. Odznaczają się też nieprzeciętną długowiecznością.

Są niezastąpione w ogrodach tych osób, które nie mają wiele czasu na zajmowanie się roślinami. Mogą stanowić składnik rabat z dużych bylin, można je też sadzić w osobnych grupach na trawniku.Dobre są także do obsadzania brzegów zbiorników wodnych.

Do wazonów natomiast nie nadają sie, gdyż po ścięciu kwiaty się zmykają i zupełnie tracą wartość zdobniczą.

To mój faworyt. Widzę,że sąsiadki mają tę odmianę, więc muszę koniecznie o nią poprosić. Ja mam o pomarńczowych kwiatach i właśnie kwitnie. Ale te rabaty liliowców na dużej przestrzeni Ogrodu Botanicznego robia niesamowite wrażenie- gorąco polecam! To tyle na dziś. Pozdrawiam Was serdecznie i idę w odwiedziny.

Wakacyjne serwetki

Dzień dobry, Dziś przychodzę z serwetkami. Ale najpierw -dziękuję Wszystkim za odwiedziny i komentarze, a także serdecznie witam nową obserwatorkę mojego bloga- Pozytywną Pati.

Letnia pogoda zachęca do fotografowania w ogródku.

Serweta o średnicy 50 cm, włóczka Nako Fiore( bambus, len bawełna) w kolorze kremowy i biały. Wykorzystałam stare zapasy, bo w tej chwili można kupić Nako Fiore w kolorach, ale z białym i kremowym jest problem.

Mniejsza od tamtej w kolorach wiosennych. Uważam,że ma potencjał, bo zachęca do różnych kombinacji kolorystycznych.

Mała, słoneczna. Kombinacja słupków, podwójnych i potrójnych słupków.

I obydwie razem.

Zdjęcie ogrodowego jałowca robione po deszczu. Wakacje, wakacje,a sporo spraw do załatwienia i trzeba się naprawdę spieszyć, bo...Otwieram Facebooka, przeglądam internetowe wiadomości i krew mnie zalewa. Nie umiem się do tych rewelacji zdystansować.Szydełko gorące, ciągle w pracy, ale kiedy szydełkuję to rozmyślam, więc szukam też innych zajęć, które pochłoną mnie bez reszty- na przykład generalne porządki z wywalaniem niepotrzebnych rzeczy. Dziś był kurier i dowiózł mi włóczek...Wieczorami czytam "Cymanowski młyn" Magdaleny Witkiewicz i Stefana Dardy. Niezłe, więc nie gonię,czytam powoli, dekektuję się.

I jeszcze moja ogrodowa sosenka, również po deszczu.Na koniec postu mała opowieść o tym Jak moja rodzina dawniej podróżowałaKiedyś nad morze, w góry czy inne rejony kraju jeździło się najczęściej pociągiem. Trzeba było wsiąść w jednostkę na lokalnej stacji i dużo wcześniej zajechać do Łodzi czy Kutna, żeby jak tylko podstawią pociąg dalekobieżny zająć w przedziale siedzące miejsce.Kto późno przyszedł na stację, miał już zazwyczaj jedynie miejsce na korytarzu.Zanim pociąg wyjechał z Łodzi, był kompletnie "dopakowany". Ludzie stali, leżeli na korytarzach, czasem nawet ubikacje były zajęte.Raz nad morze wybrała się moja siostra i bratowa z synami.Noc, na korytarzach wszyscy uśpieni, a chłopcy budząc i przepraszając podróżnych robili slalom do toalety, raz jeden, potem drugi. Siostra otwierała za każdym razem drzwi i patrzyła czy wracają. Jeden z wybudzonych, lekko wkurzony nie wytrzymał i zapytał ją- "Piwa się napił czy co?! Tak co chwilę chodzi, ludzi budzi, spać nie daje!" Siostra- " Nie, proszę pana. Ich jest dwóch. To bliźniacy" "Aha" pokiwał ze zrozumieniem głową.To tyle. Lato jest wpaniałe. Wypoczywajcie, nabierajcie sił. Pozdrawiam serdecznie

Motyl na powitanie lata.

Dzień dobry, czas jakiś mnie tu nie było,ale niekiedy trudno połączyć wszystkie sprawy. Witam nowego obserwatora mojego bloga. Dziękuję za zaglądanie i komentarze. Teraz kiedy się pojawiłam będę miała co robić- odwiedzając Wasze blogi, czytając co u Was nowego, komentując...

Ostatnio wykonałam takiego motyla. Powędrował na festyn charytatywny i podobno ktoś go kupił.

Motyla robiłam według wzoru i miał się zmieścić w obręczy o średnicy 30 cm. Jednak gdybym miała go robić jeszcze raz, pokusiłabym się o większą obręcz- 35 cm. Wolne przestrzenie wypełniłam szydełkowymi kwiatami.

Lubię wstać bardzo wcześnie, pić kawę i patrzeć na pola za oknem...

Widok zielonej przestrzeni, podobnie jak modlitwa, daje mi energię potrzebną do dobrego przeżycia dnia.

I jeszcze kilka ulubionych fotek...

To tyle na dziś. Miłego, słonecznego weekendu Wam życzę.

Kilka fotek w Zielone Świątki

Witajcie! Na początku jak zawsze dziękuję za Waszą obecność na moim blogu i komentarze. Cieszę się,że mam nową obserwatorkę.

Tak wygląda moja najbliższa okolica gdy świeci słońce.

A to ostatnio zrobiona serwetka.

Ma 26 cm średnicy, bardzo prosty wzór, w czasopiśmie co do stopnia trudności widniał pod tytułem "Twoja pierwsza serwetka". Ale chodziło mi własnie o taką, w której płatki kwiata będą nieskomplikowane i bardzo widoczne.

Tutaj spodobały mi się kolory i struktura pola.

Nawet zwykły rów potrafi oczarować zielenią.

Lubię obserwować pasy pól w różnych odcieniach zieleni.

Zdjęcia robiłam w drodze do pracy. Dziękuję Wam za życzenia zdrowia, kiedy walczyłam z wirusem. Początkowo myślałam,że to przeziębienie, bo w ciągu dwóch poprzedzających dni przemarzłam i przewiało mnie. 37,2 tylko raz i na początku, potem katar i kaszel w nocy. Mąż zaaplikował mi jeden z tych rozpuszczalnych w ciepłej wodzie środków na przeziębienie. Działanie było natychmiastowe i niesamowite- czułam dosłownie tajfun w oskrzelach. Następnego dnia kolejna szklaneczka i zasypiałam na stojąco,a w ustach miałam saharę( było w ulotce jako efekt uboczny, który pojawia się i znika) Miałam już jednak przebłysk myśli,że to może wirus,a kiedy straciłam węch, postanowiłam podzielić się swoimi wątpliwościami z lekarzem rodzinnym.A propos do sprwadzania węchu posłużył mi olejek drzewa herbacianego- bardzo intensywnie waniający. Jak już tego nie czułam, wiedziałam,że jest źle. Jednym słowem, gdyby nie utrata węchu, nie pomyślałabym,że złapałam wirusa. Z późniejszych objawów- dziwne drapanie w nosie, temperatura z rana 35,5 osłabienie. Ale czułam się na tyle dobrze,że po izolacji wróciłam do pracy nie biorąc zwolnienia. Jednak pierwszego dnia po 40 minutach na sali gimnastycznej zrobiło mi się słabo i spociłam się jak mysz, gdy w klasie wreszcie usiadłam na krześle. W ciągu kolejnych dni, na szczęście żadnych rewelacji.Myślę jednak o tym,żeby zrobić sobie badania kontrolne za jakiś czas.

Aktualnie kończę...Ciekawe zapiski z Beskidu Niskiego, Wołowiec i okolice, od XVI wieku do czasów obecnych.Można powiedzieć- coś w rodzaju monografii. Tymczasem w ostatnim " Tygodniku Powszechnym" wywiad z mężem Moniki- Andrzejem Stasukiem.

I to samo drzewo, ale bez słoneczka. Nie tylko my lubimy ładną pogodę. W słoneczny poranek w ciągu 20 minut swojej wedrówki, za każdym razem tuż przede mną, drogę przecinał mi zając, ptaki jakoś radośniej śpiewały, bażanty co i rusz swoim krzykiem zaznaczały swoją obecność. Raz tuż nad głową przeleciał klucz łabedzi złożony z czterech ptaków( gęsi gęgają,a w locie łabędzi wyraźnie słychać furkoczenie lotek), a nad łąką kołował bocian...To tyle. Serdecznie Was pozdrawiam, do następnego wpisu.

Początek maja.

Dzień dobry, trochę się ociągałam z tym postem, ale wreszcie publikuję. Witam serdecznie dwóch nowych obserwatorów,a Wszystkim dziękuję za liczne komentarze.

Wiosenna serwetka w zielono-kremowym melanżu. Sporo teraz szydełkuję, bo jestem "uwięziona" w domu z powodu wirusa...

Pogoda też nas teraz nie rozpieszcza, zimno i co chwila pada.

Ostatnio przeczytałam...

Mój ulubieniec.Widzę,że pojawiło się sporo nowych postów, więc będę chodziła do Was z wizytą. Pozdrawiam serdecznie