Ferie zimowe, książki i film.

Witajcie! Dziękuję za zaglądanie , czytanie , komentowanie.

I oto mamy pierwszy tydzień ferii zimowych. Wnuczka przyjechała do nas na kilka dni. Dwoiliśmy się i troiliśmy,żeby godnie ją przyjąć i zapewnić trochę rozrywki. Pierwszego dnia mały shoping, spacer po mieście, udział w spotkaniu Klubu Książki, wieczorem kolacja u cioteczki. Zakupów oceniać nie będę- sama wybrała, co chciała, babcia w roli kasjera. Kalina w V klasie, ma już historię, więc na podstawie mojego miasta i rynku przybliżyłam jej układ typowy dla miasta średniowiecznego, najważniesze zabytki, ciekawostki. Dawno nie oprowadzałam i dokładne daty uleciały z głowy, ale myślę,że i tak zrobiłam jakie takie wprowadzenie przed kolejnym dniem zwiedzania. W naleśnikarni sytuację uratował naleśnik i sok pomarańczowy, a potem tablica do rysowania, nasza dyskusja w licznym gronie raczej ją nie interesowała, choć muszę przyznać klubowicze miło dziewczynę przyjęli. Szczególnie gest naszego moderatora, który przybiegł z wyciągniętą do przywitania ręką zrobił na mnie wrażenie. Wykorzystałam ten gest wieczorem, gdy przedstawiałam się drugoklasiście Emilowi. U cioteczki spotkali się bowiem dziadkowie z wnukami.Drugiego dnia zwiedzanie zamku. Pogoda dopisywała, więc całkiem przyjemnie było na wieży. Słoneczko świeciło, żadnego wiatru, żadnego marznięcia.Po południu zajęcia praktyczno- techniczne.Trzeciego dnia zajęcia dowolne: wizyta u pani Bożenki w gazeciarni, po watę do wypchania serduszek weszłyśmy do apteki. Po małym sprincie sklepowym postanowiłam zabrać wnuczkę na frytki do Kebabowni, w której jeszcze nie byłam. Było pusto w lokalu, więc usiadłyśmy sobie przy stoliku.Nagle pracownik, korzystając z chwilowego przestoju w interesie zaczął chyba ostrzyć noże do obcinania mięsa. Jest taki kadr w "Samych swoich", gdzie ciszę zasypanych śniegiem podwórek Kargula i Pawlaka mąci pracująca maszyna ostrząca narzędzie gospodarskie. W Kebabie to ostrzenie noży nie tylko mąciło ciszę, ale wręcz stawało się dla naszych uszów nie do zniesienia. Na szczęśie po chwili- raczej dłuższej, niż krótszej- ustało. Po powrocie i chwili odpoczynku- dokończenie zajeć praktyczno- tecznicznych.Córka przyjechała wieczorem i zabrała nam Kalinkę.

Najbardziej Kalinie podobała się sala etnograficzna.

Widok na stronę północną z wieży łęczyckiego zamku. W oddali widać budynek więzienia- na początku był to zakon Dominikanów, w czasie zaborów przekształcony na więzienie.Potem jedno z najcięższych męskich więzień w Polsce, plener dla licznych filmów fabularnych ( np. Vabank)Działało do 2005 roku. Obecnie obiekt zabytkowy, którego nie można sprzedać. Dalej kościół ojców Bernardynów, wystrój kościoła- barokowy, prawdziwa perełka.

Widok na rynek - średniowieczny układ. Na środku Ratusz.

Widok na stronę wschodnią - park i łąki. Obecnie najbardziej wysunięta na wschód część parku zalana. Dalej moczary, rozlewiska. Kolegiatę w Tumie zasłaniają gałęzie drzew.

Widok na stronę północno- wschodnią.

I nasze prace wykonane w ciągu dwóch popołudni.

Przyznam się,że bardzo przypadło mi do gustu zdobienie cekinami.Kalina też dobrze sobie poradziła, szycie póki co wychodzi jej lepiej niż szydełkowanie.

Ostatnio przeczytane. Sceny z życia ludzi." Współczesna Polska. Jedna noc, jeden dzień, kilkadziesiąt godzin. Dziesięć opowieści o ludziach z różnych środowisk, którzy za chwilę dokonają najtrudniejszych w życiu wyborów. Matka samotnie wychowująca niepełnosprawnego syna, mieszkaniec domu spokojnej starości terroryzowany przez współlokatora, narkomanka uciekająca przed widmami przeszłości, bezdomny, do którego niespodziewanie uśmiechnie się los...Niemal pokonani przez życie , sfrustrowani, rozgoryczeni, ale wciąż walczący o siebie i swoje miejsce w świecie." Niecałe 200 stron, czytało się dobrze, ale ze względu na poruszane tematy- wolno. Niewątpliwie książka skłaniająca do refleksji i dyskusji. W poniedziałek omawialiśmy ją w Klubie Książki. Po tych dość trudnych tematach z chęcią przeczytałam powieść Katarzyny Drogi.

Z obejrzanych filmów polecam 'Przesilenie zimowe". Ekskluzywna szkoła z internatem w USA, lata 70. Ferie świąteczne Boże Narodzenie i Nowy Rok. I trójka bohaterów- nielubiany nauczyciel kultury antycznej, uczeń z problemami rodzinnymi i kucharka, która straciła syna na wojnie w Wietnamie.

Paul Giamatti ( ur. 1967) ulubiony aktor Alexandra Payne( ur. 1961), reżysera "Przesilenia zimowego". Bardzo ciekawa postać, która wzięła się z osobistych doświadczeń- " Mój nauczyciel był okrutny podczas lekcji, a po wyjściu ze szkolnych murów zamieniał się w najmilszego człowieka na świecie. Odegrał w moim życiu dużą rolę, bo pokazał mi, że za to, żeby mieć dyscyplinę na lekcjach, jest w stanie zapłacić cenę bycia nielubianym przez swoich uczniów. Słuchaliśmy go, bo się go baliśmy, dyscyplinował nas przez strach. Myślał,że to będzie dla nas najlepsze."( Polityka nr 6, 31.01- 6.02.2024:; rozmowa Artura Zaborskiego z Alexandrem Payne- " Małe sprawy wielkiej wagi") Film ma niesamowity klimat. Niektórzy podobno w okresie około świątecznym chętnie zamieniliby film- " Kevin sam w domu" na "Przesilenie zimowe", ale reżyser bardzo by tego nie chciał. Uważa ,że "Przesilenie zimowe" to coś więcej, niż urocza atmosfera przedświąteczna.

Mój najnowszy nabytek. Opowieść o pochodzeniu kilku najważniejszych przypraw, wyprawach zamorskich itp. Pięknie wydana książka, twarda oprawa, bogato ilustrowana, 400 stron.Dopiero zaczęłam czytać i już mnie oczarowała...

Na moim ściennym kalendarzu w lutym - "Śniadanie wioślarzy", obraz który powstał w latach 1880- 1881, autorstwa Pierre Auguste Renoir. I tym akcentem kończę dzisiejszy post! Miłego weekendu Wam życzę!