O książce "Ojciec i syn " Roy'a Fullera i trochę o kapryśnej wiośnie.

Witajcie, pogoda płata figle, ranek zaskoczył śnieżycą i wichurą.Dziękuję Wam za zaglądanie, czytanie komentowanie.

Przyroda budzi się do życia. Niedługo zakwitną żonkile. Mam nadzieję,że te krótkotrwałe powroty zimy nie zaszkodzą kwiatom.

Zalane torfowiska. W sumie nic nowego o tej porze roku. Dawniej woda dłużej stała na łąkach okalających miasto. Teraz słońce i wiatr szybciej osuszają teren. Niepokojace, że wiatrów jest więcej niż kilka dekad temu.

Różowy hiacynt w pełnym rozkwicie.

Skrzyczkę ozdobiłam zrobioną na szybko koronką. Większe prace w trakcie wykonywania. Zdecydowanie teraz wolę czytać niż dziergać. Ostatnio postanowiłam zrobić sobie przerwę od literatury współczesnej.Wybrałam się do antykwariatu, gdzie kupiłam 5 książek za 5 zł( po złotówce każda) z popularnej kiedyś serii- Klub Interesującej Książki. Swego czasu wychodziło ponad 20 książek rocznie, od połowy lat 60 do połowy 90. W bibliotekach te książki miały swoją półkę. W tamtym okresie nie miałam czasu na ich czytanie, bo nauka była ważniejsza. Książka, o której dziś Wam opowiem została wydana w 1975 roku i później nie doczekała się wznowienia. Myślę,że można ją kupić tylko w antykwariatach. Dlatego będę trochę spojlerować.

Roy Fuller ( 1912- 1991) angielski pisarz, znany głównie jako poeta.Podczas wojny służył w marynarce, potem przez kilka lat pracował jako radca prawny. "Ojciec i syn " to książka utrzymana w tradycji angielskiej powieści obyczajowo- psychologicznej, w której autor porusza problem stosunku ojca do syna i odpowiedzialności rodziców za postawę życiową dzieci. Zachowanie ludzi w konkretnych układach społecznych i politycznych stanowi miernik wartości człowieka" Tyle krótka recenzja z okładki.Akcja powieści toczy się w latach 50 i 60 ubiegłego wieku. Harold Colmore zamożny 50 latek nagle dowiaduje się,że jego syn odbywający służbę wojskową w azjatyckiej kolonii brytyjskiej oskarżony jest o czynną napaść na przełożonego. Postanawia pojechać na miejsce,zapoznać się ze szczegółami zdarzenia i obmyśleć linię obrony. Jest to dla niego okazja do życiowych podsumowań.

Wspomnienia, refleksje dotyczące życiowych wyborów i bieżące wydarzenia. Podróż do odległego kraju, pobyt w hotelu, rozmowy z synem, jego przełożonymi oraz spotkania z przygodnymi ludźmi z hotelu.Colmore pochodzi z ploretariackiej rodziny, rodziców zwyczajnie się wstydzi, szczególnie, gdy jego życie zawodowe nabiera rozpędu, dostrzega niedostatki w wyglądzie, obyciu, wysławianiu matki i ojca. Pomimo trudności staje się posiadaczem dyplomu dobrej uczelni i rozpoczyna praktyki jako asystent w firmie rewidentów ksiąg. Są czasy przedwojenne i kryzys wszystkim daje się we znaki. Młodzi zaczynają spotykać się na zebraniach grup desydenckich. Również Harold daje się porwać tym ideom. Czyta dzieła Marksa i Engelsa, zapisuje się do partii.Podczas rewizji ksiąg w garażu kapitana Ellisa poznaje jego córkę, a swoją przyszłą żonę Dorotę. Kobieta jest rozwiedziona. Haroldowi imponuje wszystko- ład, opanowanie , styl życia Doroty. Od początku czują do siebie nieodparty pociąg, wszystko inne schodzi na plan dalszy. Kapitan ginie w 1940, Harold pomnaża majątek żony.Małżonkowie wynajmują mieszkanie, Harold składa podanie o pracę w " Autorytecie"- firma dopiero raczkuje, cieszą się,że zdobywają osobę z kwalifikacjami.Małżonkowie wynajmują dom, na świat przychodzi Giles. Harold zgłasza się do służby wojskowej z grupą trzydziestolatków, ale z uwagi na wiek i stanowisko w " Autorytecie" zostaje przeniesiony do rezerwy. W firmie rozwija swoje talenty, szybko awansuje. Jako 50 latek jest zastępcą sekretarza, jednym z dwóch ewentuaalnych kandydatów na stanowisko sekretarza. Przyjaciół dobiera spośród pracowników stojących wyżej w hierarchii " Autorytetu", lekarzy ministerialnych i przedstawicieli wolnych zawodów. Do dawnej londyńskiej atmosfery desydenckiej nigdy nie wraca.Rodzinie powodzi się coraz lepiej, dzieci - Giles i Wirginia kończą dobre szkoły. Elita " Autorytetu" zasługuje na opisanie. Szef Lord Groves ma pochodzenie proletariackie i nawyki z tamtego okresu - na kolację smażone ryby, ale większą część swojego życia spędził w luksusie " rozwalony na tylnym siedzeniu służbowego Austina albo w bezpłatnej loży, spacerując po deptaku w czasie konferencji, jadąc w pustym przedziale pullmanowskim w drodze na otwarcie nowego prowincjonalnego oddziału" Autorytetu"(...) mimo swego pochodzenia i poglądów politycznych , odznaczał się zaciekłą , zawistną moralnością władców" Z kolei sekretarzowi Fairbanksowi zazdrości Harold,że on sam " nigdy dobrze nie wyuczył się tego, co tamtemu przychodziło całkiem odruchowo, że zasady postępowania, jakie należy wpajać gromadzie podwładnych, nie obowiązują samych rządzących". 50 letni Harold romansuje z rówieśnicą syna.Pociąga go w niej przede wszystkim młodość i świadomość,że może to ostatnia szansa na udowodnienie swej męskości z kobietą tak młodą. Ale nie wiąże z dziewczyną żadnych poważniejszych planów, ona sprawia wrażenie,że na nic nie liczy.Colmore rozważa zerwanie, chce być transparentny w obliczu awansu na sekretarza. Tymczasem musi pomóc synowi. Bierze urlop, upłynnia akcje w celu pokrycia czekających go wydatków. W hotelu poznaje Hamiltona, plantatora herbaty, który raz na kwartał na kilka dni zatrzymuje się w miasteczku,żeby zaszaleć. Regularnie odwiedza fort, rozmawia z synem przebywającym w areszcie i jego przełożonymi. W rzeczach Gila już po wypadku dowódctwo znajduje pisma Karola Marksa. Kiedy Colmore ojciec rozmawia z kapitanem widzi książkę otwartą na biurku- " Poglądy klasy panującej są w każdej epoce poglądami panującymi" W czasie widzenia ojciec tłumaczy synowi dlaczego w jego sytuacji może być to źle odbierane- " Wojsko brytyjskie wymaga przystrzegania prawa i porządku w tej kolonii. Jedynie marksiści się temu przeciwstawiają." ( Jak bardzo nasze życie rezonuje z życiem naszych dzieci?!) Sprawa zmierza do finału na sali sądowej.Ojciec, obrona i sam Giles stają na wysokości zadania. Chłopak udawadnia,ze działał w obronie własnej i zostaje uniewinniony. A Harold wie,że zdał egzamin jako ojciec, wychował syna na porządnego człowieka. Rodzina w obliczu problemu dała radę.

Miałam problemy z umiejscowieniem fortu. W książce nie znalazłam żadnej konkretnej nazwy kolonii brytyjskiej. Założyłam,że to Indie, choć w powieści przewijał się tylko jeden Hindus, który kształcił się w Anglii. ( dzieci z małżeństw mieszanych miały taki przywilej) Jest tam kilka odniesień, które pasowały mi do Indii, ale 100 procentowej pewności nie mam. Zresztą była to dla autora sprawa drugorzędna. Firma " Autorytet" też fikcyjna, posłużyła pisarzowi do fabuły i wniosków na temat hierarchii i układów w tego typu firmach. Muszę przyznać,że lektura sprawiła mi przyjemność- refleksje, wewnętrzne dialogi, przejrzysta forma, snucie opowieści i sama narracja, a przede wszystkim język na dobrym poziomie. 200 stron ciekawej lektury. To tyle na dziś. Pozdrawiam Was serdecznie i oby wiosna zagościła na dobre.