Życie w czasach zarazy

Dzień dobry, czas na nowy post.Witam serdecznie nową obserwatorkę- Monicę.Dziękuję za komentarze pod poprzednim wpisem.

To zdjęcie niech będzie symbolem tego co jest i co przyniesie bliżej nieokreślone jutro. Bardzo chciałabym napisać,że jestem spokojna i opanowana. Ale nie byłaby to prawda. Od czasu do czasu mam ataki paniki, szczególnie, gdy po różnych zajęciach domowych włączam radio lub komputer i słyszę,że są nowe ograniczenia, nowe powiadomienia i obostrzenia,a przede wszystkim nowe zarażenia i zachorowania. Chciałabym napisać,że sobie doskonale radzę z organizacją czasu i zajęć, nie stresuję się itp. itd. Ale to nieprawda...Po pierwszym tygodniu siedzenia w domu miałam podkrążone oczy, plamy na twarzy przypominające atopowe zapalenie skóry i popękaną aż do krwi skórę na dłoniach od częstego mycia.( Normalnie coś takiego dopadało mnie przy silnych mrozach, gdy zapomniałam założyć rękawiczek).O kochana- pomyślałam- ogarnij się! Słuchanie na okrągło komunikatów w radiu, przeglądanie internetu i programów informacyjnych w TV wprowadzało w stan marazmu, strachu, niemocy...Snułam się po domu niczym Zombie. Nie wiemy, co przyniesie jutro, ale czy nie szkoda tego czasu, który jest teraz?Naturalną rzeczą jest,że każdy z nas próbuje " złapać równowagę", co w obecnym czasie wcale nie jest łatwe. I każdy moment odreagowania jest na wagę złota.Dla mnie pociechą była po pierwsze rozmowa z wierzącą znajomą.Po drugie zauważyłam,że rozluźniająco wpływają na mnie filmy w internecie nagrywane przez ludzi różnych specjalności( często dość długie), próbujących wyjaśniać zaistniały stan rzeczy. Trudno powiedzieć, czy oni maja w 100% rację, bezkrytycznie przecież im nie wierzę,a bardziej podchodzę do tych wypowiedzi na zasadzie- coś w tym jest! W każdym razie mam o czym rozmyślać. A patrzenie na problem z różnych punktów widzenia nigdy nie jest złe.Niektórzy wręcz prowokują stawiając własne hipotezy i zachęcając do logicznego myślenia.

A taką serwetkę rozetkowa ostatnio udziergałam. Po takim napięciu jak na zdjęciu, ma 45 cm średnicy i poszło na nią pól szpuli 10 dag Maxi w kolorze białym.

Ostatnio wykonałam 5 kartek. Przyjmijmy,że zrobiło je 6- letnie dziecko.

Kartka z koszyczkiem.

Z uwagi,że jestem wielką fanką zajęcy, musiałam wykonać taką właśnie kartkę.

Czytaliście tę książkę? To tyle. Trzymajcie się zdrowo!