Jeszcze w klimacie Walentynkowym...

Witajcie moi drodzy! Dziękuję Wam z całego serca,za komentarze pod poprzednim postem!!!Walentynki minęły nie wiadomo kiedy.Ale był to bardzo miły dzień, telefon dzwonił co chwila,a ja w przypływie pozytywnych wydarzeń nie mogłam się na niczym skupić. W związku z czym spędziłam ten dzień zupełnie na luzie i nawet bez wyrzutów sumienia. Chwilo trwaj i w to mi graj! Na zdjęciu kartka od Agaty, w tle moje szydełkowe serduszka.

Tutaj serduszka w całej okazałości.Białe bodajże z ubiegłego roku...I dwa czerwone- latosie. Tak, tak tak, założenia były świetne, ile to ja serduszek zrobię, ach i och, a zrobiłam raptem dwa! Co za wynik!A teraz znajdę usprawiedliwienie, bo wiecie zima już trwa i trwa, brak weny, spadek formy...Faktem jest,że jakoś nie chciało mnie się otworzyć linii produkcyjnej na te serduszka, nie miałam pomysłu jak je wykorzystać. Może muszę poczekać aż coś mi przyjdzie do głowy.

Pamięta ktoś pocztówki z dziećmi D. Muszyńskiej- Zamorskiej. Szukałam czegoś na górce i wpadły mi w ręce, cała torebka. Zbierało się to kiedyś, zbierało...Znajomi przywozili, przysyłali...coś jak dziś z kolekcją naparstków! W każdym razie mam ich sporo. Postanowiłam pogrupować i oprawić. Wykorzystałam kupione w badziwiaku ramki( to co ,że ciut kiczowate, made in China- ale tanie i leciutkie) i zabrałam się za tworzenie małej galerii.

I jeszcze chciałabym Wam polecić książkę. Krystyna Ylva Johansson- "Małżeństwo po szwedzku" Książka jest oparta na faktach. Krystyna, wykształcona 50 latka, bez znajomości szwedzkiego i realiów kultury szwedzkiej postanawia w czasach późnego komunizmu opuścić Polskę,wyjechać do zamorskiego kraju kapitalistycznego i zawrzeć tzw. małżeństwo aranżowane z zamożnym Szwedem. Po dotarciu do Szwecji, przekonuje się ,że rzeczywistość jest daleka od jej wcześniejszych wyobrażeń, a przyszły maż- Elof lat 62, jest dziwakiem, zaprawionym do skrajnego oszczędzania, willi z basenem nie posiada. Mimo to ślub zostaje zawarty, intercyza podpisana i żyją sobie krótko i nieszczęśliwie- w jednym domu, w bardzo dziwnym, niedobranym i niedobrym związku. Krystyna, która traktowana jest jak niewolnica, opowiada zdarzenia z dokładnością fotograficzną, często dopuszczając do głosu raz Rozumną, to znów Romantyczną, dzięki temu poznajemy nie tylko jej zmagania i walkę o godne życie na obczyźnie,ale również wielokulturowe społeczeństwo Szwedzkie-Szwedów z dziada pradziada jak i tych, którzy mają status emigrantów, uchodźców i w Szwecji szukają lepszego życia.Poza tym relacjonuje jak to na wsi łosie sobie chodzą po lesie, żmije śmigają pod nogami,borówki i żurawinę zbiera się do garnków i wiader. Święta Łucja obchodzona jest tradycyjnie 13 grudnia, a krasnale i trolle prześladują wszystkich i wszędzie zwłaszcza w okolicach Bożego Narodzenia.Zima w Północnej Szwecji trwa 7 (słownie: siedem!) miesięcy, skutkiem czego ludzie mają tam utrudnione życie i wpadają w nałogi. Okazuje się jednak, że w kwestii alkoholu lepiej być "chorym",niż niezdecydowanym, bo ci pierwsi są objęci nie tylko opieką, dostają również zasiłki aby przeżyć.Krok po kroku Krystyna odkrywa mroczną tajemnicę rodziny Johanssonów,a jej finał jest po prostu niesamowity- jak dobra baśń, gdzie dobro zwycięża zło! W każdym razie wymarzona lektura na zimowe wieczory!

I jeszcze cytat autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza- " Mnie trzeba strasznie, bez pamięci kochać i trzymać z całej siły, inaczej nie ma mnie" To tyle. Pozdrawiam Was serdecznie i dedykuję Wam te miniaturowe żonkile.