Leśna promenada wiosną i wkurzający bieżniczek

Wczoraj między jednym deszczem a burzą zdążyliśmy przespacerować się po naszej leśnej promenadzie Dojście do niej fatalne, bo woda i błocko niesamowite, ale już na samym dukcie prawie bez kałuż. To dlatego, że ścieżki wysypane są w wielu miejscach żwirkiem. Wczoraj skończyłam ten bieżnik. Traciłam nerwy, żeby go zrobić. Już nie zliczę ile razy myliłam się i prułam. Jakoś dobrnęłam do końca...Nie jest idealny, ale jestem dumna, że dobrnęłam do końca. A tak na marginesie jeszcze jakiś czas temu nie zwróciłabym uwagi na ten wzór, nie mówiąc już o zrobieniu go...Teraz wrócę do zielonych rozet. A propos mojej wakacyjnej pracy to zaczynam jutro. Ciekawe czy rozczaruję Was tym co napiszę...U Mariusza Wilka w "Wołoce" znalazłam pewne określenie, które humorystycznie do siebie przypisałam. "Biczować"- od dawnego słowa biczowszczik, ten kto najmował się do najgorszych robót, albo nic nie robił" Ale drugie jest lepsze-"W czasach, kiedy poetów( np. Josifa Brodskiego) zesłano za "pasożytnictwo" słowo "bicz" zaczęto ironicznie odczytywać jako skrót od- były inteligentny człowiek. Biczować zatem to nic nie robić albo po prostu - bytować jako były inteligentny człowiek" Kudy mi tam do Brodskiego- rosyjskiego poety, eseisty i noblisty- ale zwrot- bytować jako były inteligentny człowiek bardzo mi się podoba. To tyle. Przepis będzie, bo muszę sobie przygotować jakieś małe co nieco na jutro. Pozdrawiam, życzę pogody ducha mimo deszczowej pogody. A swoją drogą- Kiedy wreszcie przestanie padać?!