Rozwiązanie zagadek i recenzja książki

Witajcie! Dziękuję za wszystkie komentarze, zaglądanie i czytanie. Spieszę się,żeby zamieścić ten post, bo już idą alerty o niebezpiecznej wietrznej pogodzie. Mamy tylko jedną fazę prądu, więc jak zacznie wiać może nie być nawet tego.W w nocy z wtorku na środę wiało okrutnie. Nie było prądu. Na biegu wyciągaliśmy żar z pieca, bo pompa od centralnego przestała działać.Potem obawa czy baterie w telefonach wytrzymają. Żadnego przeglądania stron, dzwonienia, smsowania, bo trzeba było oszczędzać kreski.O 14.00 włączyli prąd.Ulga. Dziś w czasie zakupów kupiliśmy baterie do radia. Latarki i telefony się ładują.Świece wyciągnięte z półki, leżą w widocznym miejscu...Czy zauważyliście,że dożyliśmy czasów,że co chwila się czegoś boimy?!

Jednak kiedy nie wieje i pogoda pozwala jeździć na rowerze, robimy wycieczki po naszej najbliższej okolicy.

A to książka, którą wylosowałam w bibliotece. Zdecydowałam się skrecić w alejkę z reportażami i to jeden z nich- Remigiusz Ryziński "Hiacynt.PRL wobec homoseksualistów."

Wczoraj skończyłam bieżnik. Wykorzystałam kwadrat z listkami. W sumie 12 kwadratów.Ewa podjęła wyzwanie i próbowała zgadywać, co mnie bardzo ucieszyło.W skład patchworka z dużym kwadratem wchodzą jeszcze inne duże kwadraty z ciekawymi dość misternymi wzorami, dlatego w styczniu gdy byłam pochłonięta pracą - odpuściłam go sobie. Ale mnie kusi i zamierzam do niego wrócić.

Obiecałam recenzję książki. Kupiłam ją kiedyś w promocji "Biedronki" i przeczytałam za jednym posiedzeniem. Książka zrobiła na mnie wrażenie i zastanawiałam się bardzo intensywnie- dlaczego? Główną bohaterkę postawiłabym w jednym rzędzie z Bridget Jones( "Dziennik Bridget Jones") i Amelią. Sonia jest wysoką, 40 letnią singielką, mieszka w Kopenhadze, zajmuje się tłumaczeniem kryminałów Gosty Svenssona ze szweckiego na duński i właśnie doszła do wniosku,że nadszedł czas na zrobienie prawa jazdy. Zgłosiła się do szkoły Folkego. Ona, Folki i facet, który po alkoholu stracił prawo jazdy to najstarsze osoby w tej szkole.Nic dziwnego,że Sonia czuje się niekomfortowo gdy instruktor wybrał właśnie ją do ćwiczeń praktycznych podczas zajeć z pierwszej pomocy i ma robić za fantoma dla grupy młodych ludzi.Jeździ z Jytte, instruktorką, która ciągne gada, pokrzykuje i zmienia biegi za Sonię, nie dajac tym samym kobiecie szansy na skuteczną naukę. W czasie wolnym Sonia chodzi na masaże do Ellen, spotyka się ze swoją przyjaciółką Molly, dzwoni do rodziny - głównie do siostry Kate - w Jutlandii. Sprawia wrażenie osoby wysoko wrażliwej, zagubionej w miejskim zgiełku Kopenhagi.Daje się namówić Ellen na grupową medytację w lesie, a potem pod byle pretekstem dezerteruje. Jedzie metrem z Molly do teatru i nagle wysiada by pomóc odnaleźć ulicę nieznajomej starszej kobiecie,która pochodzi z regionu jej dzieciństwa.Wartka akcja, mnóstwo zdarzeń sprawia,że książkę przyjemnie się czyta.Jednocześnie mając tak wiele krótkich opisów, faktów, migawek niemalże, bez jednoznacznych ocen i wyjaśnień( dlaczego i po co) autorka dostarcza ciekawego materiału do snucia własnych domysłów i interpretacji.

Matka już od dzieciństwa powtarzała Soni,że jest skomplikowana. Jej starsza siostra Kate- ładniejsza, o kobiecych kształtach, prosta w obsłudze , w młodości fame fatale, "wyszumiała" się.Potem założyła rodzinę- mąż , dwóch synów, praca w domu opieki, ogródek, zakupy...Skarżyła na młodszą siostrę,że ta kryje się ciągle w zbożu i nikt nie wie co tam robi. Ojciec martwił się,że kiedyś tam zaśnie i dojdzie do nieszczęścia. I przyjażń z Molly "Latem grały na dworze w piłkę ręczną, zimą chodziły na gimnastykę.Nic innego nie było, chyba ,że ktoś chciał zostać harcerzem. Sonia i Molly miały potencjał.Powiedzenie rodzicom,że chce studiować na uniwersytecie w Kopenhadze, należało do najtrudniejszych rzeczy w życiu Soni. Światło w oczach matki, ciemność w oczach ojca. Tak ona rozpoczęla studia językowe, a Molly zmieniającą wszystko podróż do psychologii.Zawsze uciekała.Molly. W siebie , w innych.W Tisvilde Hegn przez jakiś czas chodziła do jednej kobiety, która tam mieszkała i pewnego razu przyprowadziła na przyjęcie wróżkę. Sonia pamięta ,że stała oparta o lodówkę i pozwoliła,żeby jej powróżyła."

Ellen robiła masaż połaczony z psychoterapią.Rozmawiały.Sonia wspominała jak pojechała na Jutlandię, do ośrodka dla tłumaczy, bo siedząc sama w domu z Gostą Svenssonem czuła sie samotna. " Ośrodek mieścił się w starym klasztorze i bardzo szybko okazało się ,że dzieją się tam różne rzeczy. Trzeszczała podłoga, drzwi się otwierały, ale nikt w nich nie stawał. Nocami władzę nad domem przejmowały sowy, a tłumacze, przynajmniej cześć z nich, uznała to za znak, że w budynku straszy.Wieczory spędzano na rozmowach przy winie i coraz częściej ktoś wspominał o duchach. Pewnego dnia wpadła przypadkiem na jedną z kobiet zatrudnionych w ośrodku.Ona schodziła po schodach z wieży, a tamta kobieta szła na góre.Nie chciała puścić Soni.Miała jej tyle do opowiedzenia.Twierdziła między innymi,że klasztor stoi w miejscu charakteryzującym się szczególną energią. Przez stulecia kosmiczne siły ciskały tam piorunami.Na wzgórzach na zachód od klasztoru było miejsce, które uważano za coś w rodzaju sakralnego telefonu.Jeśli chciało sie nawiązać kontakt z wrzechświatem, wystarczyło tam stanąć." Niezła mieszanka, czyż nie?! To tyle na dziś. Pozdrawiam Was serdecznie. Dobrego weekendu i oby tak nie wiało!