"Kreatywne" hotelarstwo.

Witajcie! Zrobiło się jesiennie, było święto, odpoczęłam... Pora zakończyć wakacyjny temat i zająć się czymś innym... Dziękuję Wam za zaglądanie, czytanie i komentowanie.

A zatem na zakończenie cyklu kilka zdjęć z pochmurnego dnia, wpisujących się nieco w jesienny klimat.

Pokój z widokiem na jezoro. Zaraz Wam opowiem jak to się stało,że trafiliśmy do tego właśnie pokoju.Wróćmy na moment do dnia, gdy szukaliśmy noclegu. Pojawiliśmy się na ulicy Turystycznej i stanęliśmy przed betonowym budynkiem z napisem " Wolne pokoje". Pierwsze wrażenie dość marne, cena wysoka. Ale jak to mówią czasem to pierwsze wrażenie nie zawsze odpowiada temu , co rzeczywiście jest. Okazało sie bowiem,że 120 zł, to cena za dobę obejmująca wszystko- nas, psa i cały nasz majdan. A kiedy zobaczyłam Pana Janka, który podjechał z torbą pościeli na swojej wysłużonej kolażówce wiedziałam,że trafiliśmy pod właściwy adres.Trudno mi to wyjaśnić,ale mam już swoje lata i nic nie sprawia mi takiej radości, jak czytanie między wierszami.

Pan Janek prowadził kreatywną politykę zarządzania pokojami. Nie było ich wiele, zaledwie 7-8. Typowy postkomunistyczny hotelik, z wąskimi, ciemnymi korytarzami, za to świetnie położony. Z okien z widokiem, widać było niemal całe jezioro, centralnie, nie jakiś tam jego fragment. Ale najpierw znaleźliśmy się w słonecznym i bardzo przyjemnym pokoju od ulicy.(rano dobiegały z zewnątrz odgłosy miasta) Mieliśmy zatrzymać się tam najpierw na jedną, góra dwie noce. Pan Janek cierpliwie słuchał jakie mamy plany i odpowiadał nam- "Spokoojnie. Będzie jak chcecie..." Widywaliśmy Pana Janka kiedy rano wyjeżdżaliśmy w trasę i późnym popołudniem kiedy wracaliśmy. Wiedzieliśmy gdzie jest, nawet gdy nie było Go widać, bo ze smartfona dobiegały do nas "Kwiarenki" Jarockiej. W wolnych od zapracowania chwilach( kiedy nie trzeba było sprzątać i porzątkować pokoi) wysłuchiwałam ile to pracy w takim hotelu, o telefonach i rezerwacjach. Aż przyszedł dzień, gdy poinformowałam Pana Janka,że zostajemy, i nie będziemy zmieniać kwatery.

Nie mineła doba, jak przybiegł z informacją,że na weekend ma zarezerwowane dwa sąsiadujące ze sobą pokoje, dwie dwójki, miedzy innymi naszą. Dwie koleżanki przyjeżdżają, a każda z wnukiem lub wnuczką.( taaa)= " Będzie pani miała to, o czym pani marzyła- pokój z widokiem na jezioro." Jeszcze tego samego popołudnia nastąpiła przeprowadzka. Piałam z zachwytu na ten widok.Tuż obok naszych drzwi było wyjście na duży balkon. Tyle,że gdyby do 5 osobowego pokoju na przeciwko ktoś by się wprowadził, balkon trzeba by dzielić. A osoby wychodzące na balkon mogłyby zapuszczać "żurawia" do naszego pokoju przez okno. I koniec prywatności.Ale co tam!W rezultacie nikt się tam nie wprowadził podczas całego naszego pobytu. A ja czułam,że ten fragment hotelu jest tylko nasz, cisza spokój i pełna swoboda.Żadnych hałasów, krzyków oraz odgłosów nocnych libacji.

Pokój był wyposażony dodatkowo w małą lodóweczkę umieszczoną pod stołem.Niestety łazienka mikroskopijna i łóżka choć szerokie, bardzo niewygodne. Pierwszą noc miałam z głowy. Potem znalazłam sobie odpowiednie ułożenie i było w miarę ok. Mój mąż przyznał się niedawno,że dla niego od początku do końca łożko było madejowe. W każdym razie taki widok na jezioro miał swoja cenę.

Na jeziorze statek wycieczkowy, dalej pływająca chałupa. W każdym razie Perro zadomowił się na balkonie, ja zresztą też spędzałam tam popołudnia, gapiąc się na jezioro, szydełkując. Na czym polegała ta keratywność Pana Janka?! Otóż pierwszy pokój ( mimo,że bez widoku na jezioro) miał super wygodne hotelowe łóżka i służył jako swoista przynęta. Pozostałe pokoje były wyposażone w dość przypadkowe sprzęty i łóżka.

Na zdjęciu widać drzewa zniszczone odchodami kormoranów. Mimo tej kreatywnej polityki Pana Janka, spędziłam w tym hotelu niezapomniane chwile i gdybym miała znowu jechać do Charzykowych, to stanęłabym w "Turyście". Ja po prostu lubię takie klimaty, ale jeśli ktoś stawia na wysoki standart- to nie polecam.

Krasnokwiat całe lato stał na dworze i teraz tak się odwdzięcza. Jestem do niego bardzo przywiązana i tyle kwiatów niezmiernie mnie cieszy!

A to bukiet, który dostałam od dzieci. Przy okazji wszystkim blogowym koleżankom- nauczycielkom: Wszystkiego Najlepszego! I to byłoby na tyle. Będę teraz do Was chodziła z wizytą. Pozdrawiam Was serdecznie. Dobrego tygodnia!