Jesienny bieżnik i Piotrków Trybunalski

Witajcie, Dziękuję za zaglądanie , czytanie i komentowanie. Dziękuję za naukę. Jeszcze nie dziś, ale w następnym poście postaram się pokazać skutki tej nauki. Dziękuję również,że zaglądają tu kobietki, które przestały blogować, ale ja o nich pamiętam. Dziś pokaże jesienny bieżniczek i zdjęcia z kolejnej rowerowej wycieczki.

Znalazłam stary melanżowy kordonek i wyszydełkowałam kawałek "tkaniny" Tego typu kordonki - jak już kiedyś wspomniałam- dają trochę kontrowersyjne efekty, ale uwielbiam patrzeć jaki wzór układa się w robocie przy kordonku ombre.

Tutaj w całości z łososiową koronką i łososiowym listkiem. Kordonek na koronkę kupiłam w Tomaszowie Mazowieckim. Oj, Tomaszów nasza największa fascynacja tegorocznych wakacji...

Pojechaliśmy do Tomaszowa, bo zatęskniłam za Pilicą i zalewem Sulejowskim. Jednak w ostatniej chwili zmieniłam trasę i postanowiłam,że wyruszymy z Tomaszowa Mazowieckiego i wzdłuż zalewu Sulejowskiego dotrzemy do Piotrkowa Trybunalskiego. Ale to nie było to, co chciałam zobaczyć. Przemknęliśmy przez miasto błyskawicznie i jechaliśmy wprawdzie wzdłóż zalewu, ale tak naprawdę jechaliśmy wiejskimi drogami, a zalew znajdował się po lewej stronie kompletnie zakryty drzewami. W pewnej chwili mój mąż stwierdził patrząc na wskazania GPS-u - " Jesli teraz nie zjedziemy w las, to możesz w ogóle nie zobaczyć wody." I tym sposobem znależliśmy się nad zalewem i wykorzystaliśmy ten czas na piknik i dłuższą przerwę.

A potem były kolejne wsie, zmęczenie i rozczarowanie. A jednak na koniec trafiliśmy do Piotrkowa i postanowiłam,że zobaczymy Stare Miasto. Letnie sobotnie popołudnie, pełny relaks, ludzie w ogródkach kawiarnianych, ludzie w lokalach i na imprezach, jakiś ślub właśnie dobiegł końca i goście składali życzenia nowożeńcom przed kościołem...Ten sobotni nastrój luzu i radości po prostu nas uwiódł.

W kasie na stacji kobieta stwierdziła,że nam bilety może sprzedać, ale rowerom już nie. Czekaliśmy z niepokojem na pociąg regio. Na peronie ganialiśmy konduktora. Okazało się, że w pogiągu jest cały olbrzymi salon dla rowerów.Miałam problem z wrzuceniem roweru do pociągu, bo schodki wysokie i niewygodne. Nagle u góry pojawił się w drzwiach inny rowerzysta i błyskawicznie umieścił mój rower w pociągu.

W Łodzi mieliśmy jeszcze około 2 godzin do kolejnego pociągu i postanowiliśmy ścieżkami rowerowymi dojechać ze stacji Łodź Widzew do stacji Łodź Kaliska. Co za przyjemność! Łodź jest opleciona ścieżkami rowerowymi i jazda pod wieczór gwarną sobotnią Łodzią - coś pięknego. Czasem jest tak,że coś człowieka zaskoczy.Po początkowym rozczarowaniu- nagroda w postaci rynku Starego Miasta w Piotrkowie i gwarnej Łodzi. Tego dnia na liczniku rowerowym 56 km. A do Tomaszowa i tak wróciliśmy, o czy napiszę w kolejnym poście. To tyle na dziś. Serdecznie Was pozdrawiam. Iza