Recenzja książki "Pragnienie" Richarda Flanagana

Witajcie, dziękuję za zaglądanie, czytanie, komentowanie. Dziś chciałabym napisać trochę o czytaniu oraz powiedzieć parę słów o powieści "Pragnienie" Richarda Flanagana

Ostatnio robiąc porządki znalazłam "Politykę" z 2019 roku( nr 40), a w niej wywiad z poetą Adamem Zagajewskim ( 1945- 2021) i takie oto zdanie " Odnoszę wrażenie,że teraz nie ma literatury rozumianej tak jak dawniej- jako pewna całość, do której należeli czytelnicy, pisarze, krytycy, kronikarze literatury, bibliotekarze, księgarze. Literatura była szkołą życia, magazynem mądrości. Dziś krytykę literacką zastępuję marketing(...) Po trzech tygodniach książka znika, umiera. Proszki do prania żyją o wiele dłużej. Seriale telewizyjne są sto razy ważniejsze niż literatura.To zresztą nie jest tylko polskie zjawisko." Ja z kolei postanowiłam sprawdzić ile książek wydawanych jest rocznie i znalazłam informację ,że 34.000 w roku bodajże 2021. To naprawdę bardzo dużo. To jak ocean, w którym dobra książka czyli taka, która idealnie trafi w nasz gust jest dosłownie kroplą i trzeba jej czasem szukać jak przysłowiowej igły w stogu siana. Zagajewski to pokolenie dużo starsze od mojego, ale już Ryszard Koziołek to moje pokolenie. Jego zdanie o czytaniu jest dokładnie takie jak moje. "Czytać, dużo czytać " i to czytanie nie ogranicza się tylko do książek, ale obejmuje artykuły w prasie, eseje, felietony itp. Niedawno przeszłam na emeryturę i zaczęłam nałogowo czytać. Dosłownie pochłaniałam książki, sprawdzałam jakie pojawiły się nowe gatunki w beletrystyce. I w pewnym momencie poczułam przesyt. Brałam książkę czytałam do połowy i jeśli nie chciało mi się do niej wracać- odpuszczałam. Byłam w szoku. I nagle wypożyczyłam z biblioteki książkę, która była jak pudełko czekoladek.

Richard Flanagan( ur. 1961 w Tasmanii) i książka " Pragnienie" Powieść dobrze skomponowana, napisana dobrym językiem. Daję jej 9/10 gdyż zainspirowała mnie do zgłębiania zawartych w niej wątków. Akcja powieści toczy sie w XIX wieku." W 1841 roku słynny brytyjski podróżnik, badacz Arktyki sir John Franklin z żoną Jane przeprowadzają się do kolonii karnej- Ziemi van Diemena ( obecnie Tasmania)Na miejscu lady Jane zachwyca się Aborygenką, Mathinną, którą postanawia adoptować. Jej edukacja ma być pokazem triumfu cywilizacj nad ukrytymi w każdym człowieku barbarzyństwem, porywczością i pożadaniem. Kilkanaście lat później sir John Franklin wraz ze swoją załogą i dwoma statkami znika na Arktyce. Kiedy w Anglii pojawiają się doniesienia o kanibaliźmie lady Jane , chcąc ocalic reputację meża, zwraca się o pomoc do będącego wtedy u szczytu sławy Charlesa Dickensa. Pisarz przygotowuje sztukę zainspirowaną wyprawą Franklina." Recenzja zamieszczona na ostatniej stronie książki zawiera pytanie i lakoniczną odpowiedź- "Czy lepiej dać ujście swoim pragnienionm i żądzom, czy tłumić je i tłamsić? Każde rozwiązanie może być rujnujące.

Powieść zaczyna się wątkiem kolonialnym i jest to spojrzenie na wskroś współczesne.Czytając o Aborygeneach, którzy musieli opuścić własne ziemie i zamieszkać w "luksusowych warunkach" karnej kolonii, nie ulega wątpliwości, kto dopuścił się tutaj barbarzyństwa. Eksperyment na Aborygence Marthinne zakończył się katastrofalnie i każde z małżonków miało w tym swój udział. A już doprawdy ciekawą postacią jest sam Karol Dickens.W książce czytamy o wielkiej fascynacji 45- letniego Dickensa 19- letnią aktorką Hellen Ternan oraz losach jego małżeństwa.Nie przypuszczałam,że tak wiele dowiem się z tej książki.Niektóre sceny opisane są tak plastycznie, przekonywująco jakbyśmy przenieśli się w czasie i obserwowali na żywo.Na pewno skłania do refleksji i dyskusji, łącznie z pytaniem- "Czy lepiej dać ujście swoim pragnieniom i żądzom, czy tłumić je i tłamsić?" Jednocześnie zdaję sobie sprawę,że jest to książka, która nie każdego może zainteresować. W mojej bibliotece jestem trzecią osobą, która od 2018 roku ją wypożyczła. Cóż, pod wpływem tej powieści kupiłam dwie następne książki tego autora i mam nadzieję,że będą równie ciekawe jak "Pragnienie".

Uwaga - spojler Dramat podbitej nacjiProtektor- prezbiterianin z roczną pensją 500 funtów rocznie z niepokojem znosił dziwną melancholię podbitych Aborygenów. Marli dosłownie jak muchy." Chociaż kaznodzieja odzwyczajał czarnych od tubylczej diety, na którą składały się jagody, skorupiaki i zwierzyna łowna, karmił ich natomiast mąką, cukrem i herbatą, dzicy dawniej byli bez porównania zdrowski. Im chętniej korzystali z angielskich koców i ciężkich ubrań, tym częściej kasłali, pluli i umierali, a im częściej zaś umierali, tym bardziej chcieli zrzucić z siebie angielskie ubrania, przestać jeść angielskie pożywienie i wynieść się z angielskich domów, które jak mówili, zamieszkiwał diabeł. Pragnęli powrócić do przyjemności polowania w dzień i palenia otwartego ognia w nocy." Kiedy czytałam o spotkaniu Protektora z wodzem podbijanego plemienia( a czytałam ten fragment kilka razy) byłam zafascynowana spokojem i słusznym autorytetem jakim cieszył się Towterer( wódz) On chronił swój lud. Przyjął wrogów życzliwie, ale zachował czujność i w momencie, gdy zorientował się jakie zamiary mają przybysze, część jego plemienia zniknęła w nocy, kolejnej nocy zniknął on sam z pozostałymi swoimi ludźmi. Znał teren i mógł się długo ukrywać gdyby ludzie Protektora nie porwali jego dziecka,niemowlęcia- Mathinny."Rozrywki" bogów Lady Jane była drugą żoną sir Johna Franklina. Wyszła za starzejacego podróżnika z wyrachowania. Wiedziała,że dzięki jego pozycji, skorzysta i ona. Fizycznie budził w niej wstręt. Nie mogła donosić żadnej z ciąż, ale wypierała pragnienie macierzyństwa. Kiedy zobaczyła małą Aborygenkę Mathinnę odżyły w niej nieuświadamiane pragnienia. Dziecko, które dorastało zafascynowało swoją urodą, temperamentem i żywotnością sir Johna. Jego tłumione pragnienie znalazło wreszcie ujście...Życie w cieniu Geniusza Z kolei Karol Dickens też miał za sobą długą drogę. Był synem człowieka skazanego na więzienie za długi, sam początkowo pracował w fabryce pasty do butów.Dzięki swojemu talentowi i ciężkiej pracy stał się znanym i cenionym pisarzem. Na ile pomogło mu małżeństwo z zamożną młodą kobietą?! Ona zajęła się domem i dziećmi( mieli 10) on pisał książki, rozwijał swoje umiejętności w redagowaniu gazety. Oddalali się od siebie z prędkością światła. Karolowi już nie wystarczała żona, kochanki i muszelki( prostytutki).Zarzucał żonie,że się roztyła, jest smutna , nudna i nie dotrzymuje mu kroku.Kiedy poznał Hellen i zakochał się bez pamięci, wniósł o separację z żoną. Próbował innej popularnej sztuczki dość rozpowszechnionej w tamtym okresie- zdyskredytowania, uznania niepoczytalności psychicznej i umieszczenia żony w zakładzie psychiatrycznym. Nie wyszło i stanęło na separacji. Żona mogła zatrzymać przy sobie jedno dziecko. Książka pobieżnie porusza te problemy, skupia się na miłości życia Dickensa. Ralph Fiennes - angielski aktor i reżyser ( Główne role między innymi w "Wiernym ogrodniku" i " Grand Budapest Hotel"- moje ulubione, polecam) w 2013 roku nakręcił kostiumowy, prawie 2 godzinny film pt. " Kobieta w ukryciu" ( na cda.pl), który sporo opowiada o jego sekretnej miłości i samym Dickensie w szczególności. Film nie ma wartkiej akcji, ale moim zdaniem jest bardzo dobry.

To tyle na dziś. Pozdrawiam.