Już listopad.

Dzień dobry, ciepła jesień nadal trwa. Dziękuję Wam serdecznie za zaglądanie, czytanie i komentowanie. Za wszystkie Wasze komentarze. Witam serdecznie dwóch nowych obserwatorów: Marcepanowy Kącik i Sains Box. Jest mi bardzo miło. Rozgoście się i czujcie się dobrze w moich skromnych progach.

Dziś kilka jesiennych zdjęć z rowerowej wyprawy. Pokażę co udziergałam na szydełku, przeczytałam i upiekłam.

Wykorzystując piękną pogodę postanowiliśmy wybrać się pod koniec października rowarami na porządkowanie grobów do Starej Sobótki. Miałam trochę obiekcji, bo od wakacji nie robiłam tak długiej trasy. Co prawda założyłam sobie, że codziennie będę wsiadać na rower i udało mi się to zarówno we wrześniu jak i w październiku, ale trasy były krótkie do 10 km. A tu 22 km w jedną stronę. Ale poszło nadspodziewanie dobrze, a pogoda 27 października była przepiękna.

Górki Jackowskie, jedno z wyższych wzniesień na naszym terenie.

Przy okazji okazało się,że założyli nowy asfalt( istny pas startowy) i komfort jazdy zdecydowanie się poprawił. Gdy jechaliśmy tam 6 lipca, to był prawdziwy koszmar. Na środku jeszcze jako tako, ale boki - coś okropnego.

Kapliczka na leśnym skrzyżowaniu.

Droga przez las w jesiennej krasie.

Pies pod sklepem przyszedł, gdy tylko nas zobaczył.( Obok miał wygodne posłanie) Nie wydał nawet jednego dźwięku, patrzył w oczy, ale pewnie liczył na coś więcej, niż paluch orkiszowy, który mu rzuciłam.

I jesienne centrum miejscowości.

A to obrazek z powrotnej drogi, gdy zatrzymaliśmy się na małym pikniku.

A to dyniowe pizzerki z farszem mięsnym i jarskim w kształcie dyni. Przepis znajdziecie na stronie: Ania gotuje, pod nazwą pizze na Halloween.

Poduszka na krzesło. Wreszcie chwyciłam za szydełko po 2 miesiącach przerwy.

Powieść historyczna. Akcja tego tomu toczy się w XVII wieku w Karge w Brandemburgii( Kargowa, Ziemia Lubuska) Zamieszkiwali tam głównie prostestanci, Luteranie. Jeszcze dochodzą echa wojny trzydziestoletniej, a potop szwedzki dopiero ma nadejść. Wieś żyje własnymi problemami. Zielarka Wiga musi zajmować się małą wnuczką Rozalką, bo jej córka Dorota wyszła z chaty i przepadła jak kamień w wodę. Panowie szlachetnie urodzeni Krzysztof Unrug i Baltazar von Lest w drodze do Karge znajdują małego chłopca, który mówi w obcym języku. Ludność wiejska walczy o przetrawnie, lato mija pracowicie i szybko, a potem całe zimy i najgorszy ze wszystkiego przednówek, gdy zagląda głód. Opis zarazy, który zdziesiątkował ludność- przejnujący.Wiga leczy ludzi ziołami, idzie tam gdzie jej potrzebują. Nie przykłada ręki do aborcji, nie przewiduje przyszłości, las to jej królestwo, zna każda ścieżkę, czuje się jak u siebie. Jest uważna, boi się posądzenia o czary,nie ma nic do ukrycia i wszystko byłoby dobrze, gdyby nie ten koński czerep zakopany przy wejścu do domu człowieka niemoralnego...Książkę czyta się bardzo dobrze, ten klimat mnie zauroczył. Pochłonęłam powieść w kilka godzin.

W drugim tomie - Siostry dalsze losy bohaterów, wyjaśnienie "zagadek" z pierwszego tomu. Akcja przenosi się w środowisko miejskie, gdzie Rozalka uczy się pod okiem cyrulika. Kulminacja to rok 1664 gdzie w Kolsku( niemieckie Kolzig) dochodzi do procesu ludzi posądzonych o czary i spalenie na stosie 39 osób.

Ciekawy tekst w Newsweeku nr44( do 6 listopada) Katarzyny Burdy. Okazuje się,że jak klać to w ojczystym języku, bo to przynosi ulgę. "Jak zwraca uwagę polski badacz tej tematyki, prof. Włodzimierz Gruszczyński, przekleństwa są określeniami czynności lub rzeczy uważanych za najbardziej grzeszne, nieczyste lub straszne. Ale rzeczy nie wszędzie są takie same. W krajach katolickich Europy największe tabu to czynności związane z seksem, a w krajach protestanckich najstraszniejszy wydźwięk mają słowa związane ze złymi mocami, diabłem i piekłem." I wszystko jasne. Luteranie palili czarownice, bo wiązali je ze złymi mocami. W Oświeceniu zaprzestano prześladowań kobiet pod zarzutem czarów. To tyle na dziś. Będę sukcesywnie odwiedzać Wasze blogi. Udanego weekendu.