Książka na letnie upały.

Dzień dobry, po fali upałów u mnie lekkie wytchnienie, temperatura ciut niższa,lekki orzeźwiający wiaterek...Witam serdecznie Ewę w gronie obserwatorów mojego bloga. Wszystkim dziękuję za obecność, zaglądanie czytanie i komentowanie. Dziś chciałabym napisać o książce, która mnie ostatnio rozbawiła.Dotarła do mnie w minioną środę, po serii alertów pogodowych.W nocy ze środy na czwartek przeszła u nas potężna burza,a ja pośród rozświetlających niebo błyskawic i potężnych grzmotów zanosiłam się śmiechem czytając tę egzotyczną rebelię.

Ta książka to " Zadyma w dzikim sadzie" Kiran Desai.

Z książką Kiran Desai po raz pierwszy miałam kontakt kilka lat temu. W naszym Dyskusyjnym Klubie Książki omawialiśmy wtedy "Brzemię rzeczy utraconych" Za tą powieść autorka w 2006 roku dostała nagrodę Bookera( najbardziej prestiżowa nagroda literacka w Wielkiej Brytanii przyznawana za najlepszą powieść anglojęzyczną z ostatniego roku) Kiran Desai( urodzona 3 września 1971 w Indiach) dzieciństwo spędziła Bombaju i Delhi.Gdy miała 14 lat rodzina przeniosła się do Anglii ,a rok później do Stanów Zjednoczonych, gdzie Kirian mieszka do dziś.Podczas studiów w Nowym Jorku Kirian zrobiła sobie dwa lata przerwy na napisanie debiutanckiej powieści "Zadyma w dzikim sadzie".Dzięki tej książce zaistniała w świecie literackim, zdobywając uznanie krytyki i ciepłe przyjecie czytelników. Salman Rushide uznał Desai za jedną z najlepiej rokujących i najwybitniejszych autorek młodego pokolenia.

W dniu narodzin Sampatha zdarzyły się dwie niezwykłe rzeczy. Po pierwsze wreszcie po wielu miesiącach upału i suszy zaczął padać deszcz.Rozpoczęła się pora monsunowa. Po drugie "W gałęziach starego dżamunu zaklinowała się skrzynia z pomocą humanitarną Czerwonego Krzyża, upuszczona przez skołowany burzą szwedzki samolot, którego manewr musiał być z pewnością zaplanowany przez bogów. Odlatujący samolot wzniósł się wysoko w niebo i zniknął pośród kłębiących się chmur, najwyraźniej nieporuszony widokiem mieszkańców miasta, którzy skakali w dole i wymachiwali rękami, biegnąc, pomimo ulewy, aby powitać ten nieoczekiwany dar. W girlandach liści zdewastowanego dżamunu znaleźli pojemniki pełne cukru , herbaty, mieszanek rozpuszczalnych, mleka w proszku i razowych herbatników.Były tam niezidentyfikowane proszki w pudełkach ozdobionych wizerunkami uśmiechniętych, cudzoziemskich kobiet. Było w bród orzechów, rodzynków i puszek z żywnością dla niemowląt. Wszyscy biegali tam i z powrotem, z rękami pełnymi łupów."

20 lat później Sampath nadal mieszkał w miasteczku Shakhot, w maleńkim mieszkaniu ze swoją ekscentryczną matką Kulfi, pragmatycznym ojcem- panem Chawlą, rzeczową i praktyczną babką Ammadżi i pełną temperamentu młodszą siostrą Pinky. Pracował w Urzędzie Pocztowym. " Sampath przeglądał kartki pocztowe i listy, które dopiero co przyjechały autobusem z Delhi,a które to on powinien posortować według kolejności, w jakiej miały być dostarczone.Obracał je, wąchał, przyglądał się znaczkom, studiował nazwy.(...)Podnosił je do światła- koperty pełne obietnic, zapowiedź innych światów. Otwierał je nad kubkami parującej herbaty albo zwyczajnie rozklejał, gdyż w tym wilgotnym powietrzu klej niemal wcale nie trzymał, i przez resztę dnia leniwie przeglądał ich zawartość.Od kiedy rozpoczął pracę na poczcie, spędzał w ten sposób większość czasu. Czytał o waśniach rodowych i romansach, o aranżowaniu małżeństw, o narodzinach dzieci, o umierających ludziach i powracających duchach, o powodziach i trzęsieniach ziemi, i o drobnych , trywialnych sprawach, takich jak brak szamponu." Kiedy po ciekawych ekscesach wyleciał z roboty i wlazł na drzewo wiele z tych informacji bardzo się przydało. Przypominając ludziom najbardziej intymne historie z ich życia został obwołany prorokiem, Babą.

Razem z Sampahem do sadu przeniosła się cała jego rodzina. Kulfi rozwinęła szalone talenty kucharskie, przygotowując synowi wyszukane potrawy, ojciec postanowił spieniężyć dziwactwo syna - ogłaszając go prorokiem. Nieodłącznymi bohaterami tej opowieści są małpy. Zwariowane małpy uzależnione od alkoholu...

A to już mój krzak,który swego czasu tak niemiłosiernie wystrzygłam. Okazało się,że wyszło mu to na dobre.Usuwając chore gałązki i liście wzmocniłam go. Liście i kwiaty są bardziej dorodne i okazałe, niż w przypadku dwóch innych krzewów.

A to moja czerwona begonia! Dziękuję ,że Jesteście! Dobrego, udanego tygodnia Wam życzę!