piątek, 29 czerwca 2012

Truskawkowe serduszko

Niedawno skończyłam ten niewielki hafcik. Myślałam,że szybciej się z nim uwinę, tymczasem haftowałam bite trzy tygodnie. Po oprawieniu w ramkę będzie ozdabiał kuchnię.
   Zaczęły się wakacje...choć ja wakacji jeszcze nie mam. Cały lipiec będę pracować. Tyle,że nie tak jak dotychczas od 11.30 do 18.00, ale od 9.00 do 14.00. Dobra i ta zmiana, szczególnie latem.
    Wymyślilam już sobie projekt hafciarski na lato. Ciekawe w jakim stopniu go zrealizuję?! Napisze o nim po opublikowaniu pierwszego hafciku.
Najbliższe wolne dni zamierzam przeznaczyć na sprzątanko, bo po niedzieli przyjeżdżają dziewczyny- Justyna i Kalina.

piątek, 15 czerwca 2012

Perro

Chwilowo nie mam nic nowego do zaprezentowania z cyklu- ja i moje dzieła robótkowe,więc prezentuję mojego psa.
  Perro uwielbia wyglądać przez okno. Jest psem szalenie ciekawskim i zanim wybiegnie "pogadać" z psami sasiadów, tudzież wda się w dłuższą "dyskusję" natury egzystencjalnej najpierw sprawdzi przez okno ,czy to co dzieje się na dworze jest rzeczywiście warte jego obecności.
Najlepiej prezentuje się na łonie natury.W końcu jest psem pasterskim. Z braku owieczek moja rodzina robi za jego stado.

sobota, 9 czerwca 2012

Motylek wzorem ananasowym.Na jego wykonanie wystarczy 10g kordonka Ariadny-Karat 8. Moja przyjaciółka zrobiła każde skrzydełko innym kolorem, muszę i ja spróbować...Podobno zdecydowanie ładniejszy niż jednobarwny.
    W nocy padało,lubię odgłosy padającego deszczu, jego dzwonienie w rynnę. Spaliśmy przy otwartym oknie. O świcie obudzilo mnie miałczenie. Wstałam,wyjrzałam przez okno i kogo zobaczyłam?- moją powsinogę Figę.Wychudzona, z wielkimi oczyma, nie miała siły wskoczyć na parapet. W koszuli wybiegłam na dwór i przyniosłam kocicę do domu. Kulejąc dorwala się do miski.Na tylnej łapie widoczna, zagojona już troche rana. Tak to jest  kiedy się zachciewa kociej wolności.
  Cieszę się,że wróciła.Jest już z nami cztery lata. Zanim wczoraj zasnęłam pomyślalam,że jeśli nie wróci nie będę brać kolejnego kociaka. Wychowywanie małych zwierzat jest dla mnie zbyt stresujące. Ale na szczęście wróciła i jest!!!

środa, 6 czerwca 2012

Podkładki

Do większej serwety z koronką zrobiłam dwie podkładki o wymiarach 25x30 cm. Wzór jest bardzo plastyczny, robi się dosłownie sam.A podkładka wygląda jak duża koperta. Stąd chyba mój sentyment do tego wzoru. Zrobiłam nim kilka podkładek w różnych zestawieniach kolorystycznych.
   Teraz zabrałam się za mały,ale efektowny wzorek haftem krzyżykowym. Jest dość żmudny, bo co chwila trzeba zmieniać kolor muliny,ale może uda mi się go trochę "podgonić" w długim weekendzie. Może..., bo ogród czeka, Kalinka z mamą i tatą się wybiera...Za wiele nie warto planować.
   Moja kotka Figa od kilku dni nie zjawia się w domu i martwię się o nią...Nie wiem czy harcuje z innymi kotami w krzakach dzikiej róży pod naszymi oknami ,czy coś jej się przytrafiło...Dziwne to ,bo od ubiegłych wakacji jest na tabletkach antykoncepcyjnych( to się nazywa: przeciw kociej nimfomanii) Cóż, tak to jest z kotami - nawet oswojone chodzą własnymi drogami.

niedziela, 3 czerwca 2012

Dzień Dziecka

W piątek Ognisko TPD zorganizowało dla dzieci wyjazd na basen do Uniejowa.Byłam ciekawa tych słynnych term,szczególnie,że w minioną sobotę było otwarcie nowego basenu.
  Muszę przyznać,że termy robią wrażenie, bo powstal kompleks połączonych ze sobą basenów jako sharmonizowana całość.A woda w basenach zgodnie ze stopniowaniem przymiotników jest ciepła, cieplejsza i najcieplejsza.( kto zmarznie w basenach zewnetrznych przychodzi się wygrzać w ciepłych wodach pod dachem)
  Choć jestem zodiakalnym Wodnikiem i za wodą specjalnie nie przepadam cieszę się,że zobaczyłam Termy w Uniejowie.
   Z kolei wczoraj miałam okazję obserwować przebieg modnych obecnie Gier Ulicznych. Zabawa odbyła sie pod patronatem TPD i PTTK. Organizacją całości zajęli się wolontariusze- młodzież z łęczyckiego gimnazjum. Mimo niedoskonałej pogody gra udała sie znakomicie, wzięło w niej udział 30 dzieciaków. Jestem pełna podziwu dla gimnazjalistów- wszystko perfekcyjnie przygotowali i dopieli na ostatni guzik.

Jak śpiewał Czesław Niemen"...Lecz ludzi dobrej woli jest wiecej.I ten świat nie zginie dzieki nim!"
Lub naśladując wypowiedź Ojca Leona Knabita- Zaangażowanej młodzieży łeczyckiego gimnazjum i wszystkim ,którzy chcą coś zrobić dla dzieci -TAK 

piątek, 1 czerwca 2012

Książkę " Ostatni sprawiedliwy" Ireny Matuszkiewicz zaprezentowałam na serwetce z motywem gwiazdy. Jest to motyw często i chętnie wykorzystywany w szydełkowaniu serwetek okrągłych ( jeden z moich ulubionych) Tę robiłam bardzo cienkimi tureckimi nićmi Klasik nr 10, szydełko 1.0. Serwetka o średnicy 33 cm.
Właśnie skończyłam "Ostatniego sprawiedliwego" Ireny Matuszkiewicz.Kolejna dobra książka tej autorki. Kilka słów o Pani Irenie i jej twórczości. Cenię i lubię ją z kilku powodów.
   Przede wszystkim jest dla mnie żywym dowodem,że często trudne życiowe zdarzenia stają sie początkiem czegoś ważnego.(W tym przypadku twórczości literackiej.) I niekoniecznie musi sie to zdarzyć gdy człowiek jest  młody, pełen sił witalnych.
   Jej książki są naprawdę dobre. Nie sposób sie od nich oderwać,a czytają sie dosłownie same.Zostają w pamieci. Zdradzają dobrego obserwatora codzienności.Mówią o ważnych problemach, bliskich każdemu z nas;puenty są znakomite. Mnogość szczegółów,celne charakterystyki bohaterów sprawiają,że wszystko staje sie wiarygodne i namacalne. Pani Irena zanim zaczęła pisać powieści była dziennikarką tygodnika regionalnego " Kujawy". Myślę,że bardzo jej to  pomogło w twórczości.
   Byłam na dwóch spotkaniach autorskich z Panią Ireną. Chciałabym mieć taką osobę w rodzinie. (Dla Niej nie byłoby to chyba dobre-byłabym zbyt częstym gościem.)
  I jeszcze jeden istotny dla mnie fakt. Pani Irena mieszka we Włocławku. To  ok.2 godzin jazdy od Łęczycy, tereny bliskie mi i znane, Kujawy. (ziemie rdzennie polskie) Swoje powieści również osadza we Włocławku i okolicach. Można sie wybrać na rajd śladami książek Pani Ireny Matuszkiewicz. I kiedyś to zrobię !!!